Anno a creatióne mundi, quando in princípio Deus creávit cælum et terram, quínquies millésimo centésimo nonagésimo nono; a dilúvio autem, anno bis millésimo nongentésimo quinquagésimo séptimo; a nativitáte Abrahae, anno bis millésimo quintodécimo; a Móyse et egréssu pópuli Israël de Ægýpto, anno millésimo quingentésimo décimo; ab unctióne David in Regem, anno millésimo trigésimo secúndo; Hebdómada sexagésima quinta, juxta Daniélis prophetíam; Olympíade centésima nonagésima quarta; ab urbe Roma cóndita, anno septingentésimo quinquagésimo secúndo; anno Impérii Octaviáni Augústi quadragésimo secúndo, toto Orbe in pace compósito, sexta mundi aetáte, Jesus Christus, ætérnus Deus æterníque Patris Fílius, mundum volens advéntu suo piíssimo consecráre, de Spíritu Sancto concéptus, novémque post conceptiónem decúrsis ménsibus (Hic vox elevatur, et omnes genua flectunt), in Béthlehem Judæ náscitur ex María Vírgine factus Homo.
Hic autem in priori voce dicitur, et in tono passionis:
Natívitas Dómini nostri Jesu Christi secúndum carnem.
Quod sequitur, legitur in tono Lectionis consueto; et surgunt omnes.
Eódem die natális sanctæ Anastásiæ, quæ, témpore Diocletiáni, primo diram et immítem custódiam a viro suo Públio perpéssa est, in qua tamen a Confessóre Christi Chrysógono multum consoláta et confortáta fuit; deínde a Floro, Præfécto Illýrici, per diútinam custódiam maceráta, ad últimum, mánibus et pédibus exténsis, ligáta est ad palos, et circa eam ignis accénsus, in quo martýrium consummávit in ínsula Palmária, ad quam una cum ducéntis viris et septuagínta féminis deportáta fúerat, qui váriis interfectiónibus martýrium celebrárunt.
Barcinóne, in Hispánia, item natális sancti Petri Nolásci Confessóris, qui Fundátor éxstitit Ordinis beátæ Maríæ de Mercéde redemptiónis captivórum, ac virtúte et miráculis cláruit. Ipsíus autem festum cólitur quinto Kaléndas Februárii.
Romæ, in cœmetério Aproniáni, sanctæ Eugéniæ Vírginis, beáti Mártyris Philíppi fíliæ, quæ, témpore Galliéni Imperatóris, post plúrima virtútum insígnia, post sacros Vírginum choros Christo aggregátos, sub Præfécto Urbis Nicétio diu agonizávit, ac novíssime gládio juguláta est.
Nicomédiæ pássio multórum míllium Mártyrum, qui cum in Christi Natáli ad Domínicum conveníssent, Diocletiánus Imperátor jánuas Ecclésiæ claudi jussit, et ignem circumcirca parári, tripodémque cum thure præ fóribus poni, ac præcónem magna voce clamáre ut qui incéndium vellent effúgere, foras exírent et Jovi thus adolérent; cumque omnes una voce respondíssent se pro Christo libéntius mori, incénso igne consúmpti sunt, atque ita eo die nasci meruérunt in cælis, quo Christus in terris pro salúte mundi olim nasci dignátus est.