3 novembre 2025 Morti

Quærens me, sedísti lassus : Redemísti Crucem passus : Tantus labor non sit cassus.

 

3 Novembre. Terzo delle None.

Lunedì

Commemorazione di tutti i fedeli defunti

Doppio. Paramenti neri. Messa «Réquiem».

 

Die 2 Novembris
vel, si in Dominicam inciderit, die 3 sequenti

IN  COMMEMORATIONE

OMNIUM  FIDELIUM  DEFUNCTORUM

Duplex

¶ Hac die quivis Sacerdos tres Missas celebrare potest. Qui unam dumtaxat Missam celebrat, primam legit : eandem adhibet qui Missam cum cantu celebrat, facta ei potestate anticipandæ secundæ ac tertiæ.

AD PRIMAM MISSAM

Introitus                                                                      IV Esdr. 2, 34 et 35

RÉquiem ætérnam dona eis Dómine : et lux perpétua lúceat eis. Ps. 64, 2-3. Te decet hymnus Deus in Sion; et tibi reddétur votum in Jerúsalem : exáudi oratiónem meam; ad te omnis caro véniet.

Deinde absolute repetitur Réquiem ætérnam usque ad Psalmum.

Oratio

FIdélium, Deus, ómnium cónditor et redémptor : animábus famulórum famularúmque tuárum remissiónem cunctórum tríbue peccatórum; ut indulgéntiam, quam semper optavérunt, piis supplicatiónibus consequántur : Qui vivis.

Lectio Epístolæ beáti Páuli Apóstoli
ad Corínthios     I Cor. 15, 51-57

FRatres : Ecce mystérium vobis dico : Omnes quidem resurgémus, sed non omnes immutábimur. In moménto, in ictu óculi, in novíssima tuba : canet enim tuba, et mórtui resúrgent incorrúpti : et nos immutábimur. Opórtet enim corruptíbile hoc indúere incorruptiónem : et mortále hoc indúere immortalitátem. Cum autem mortále hoc indúerit immortalitátem, tunc fiet sermo, qui scriptus est : Absórpta est mors in victória. Ubi est, mors, victória tua? Ubi est, mors, stímulus tuus? Stímulus autem mortis peccátum est : virtus vero peccáti lex. Deo autem grátias, qui dedit nobis victóriam per Dóminum nostrum Jesum Christum.

Graduale. IV Esdr. 2, 34 et 35. Réquiem ætérnam dona eis Dómine : et lux perpétua luceat eis. V). Ps. 111, 7. In memória ætérna erit justus : ab auditióne mala non timébit.

Tractus. Absólve, Dómine, ánimas ómnium fidélium defunctórum ab omni vínculo delictórum. V). Et grátia tua illis succurénte, mereántur evádere judícium ultiónis. V). Et lucis ætérnæ beatitúdine pérfrui.

SEQUENTIA

Dies iræ, dies illa,
Solvet sæclum in favílla :
Teste David cum Sibýlla.

Quantus tremor est futúrus,
Quando judex est ventúrus,
Cuncta stricte discussúrus!

Tuba mirum spargens sonum
Per sepúlcra regiónum,
Coget omnes ante thronum,

Mors stupébit, et natúra,
Cum resúrget creatúra,
Judicánti responsúra.

Liber scriptus proferétur,
In quo totum continétur,
Unde mundus judicétur.

Judex ergo cum sedébit,
Quidquid latet, apparébit :
Nil inúltum remanébit.

Quid sum miser tunc dictúrus?
Quem patrónum rogatúrus,
Cum vix justus sit secúrus?

Rex treméndæ majestátis,
Qui salvándos salvas gratis,
Salva me, fons pietátis,

Recordáre, Jesu pie,
Quod sum causa tuæ viæ :
Ne me perdas illa die.

Quærens me, sedísti lassus :
Redemísti Crucem passus :
Tantus labor non sit cassus.

Juste judex ultiónis,
Donum fac remissiónis
Ante diem ratiónis.

Ingemísco, tamquam reus :
Culpa rubet vultus meus :
Supplicánti parce, Deus.

Qui Maríam absolvísti,
Et latrónem exaudísti,
Mihi quoque spem dedísti.

Preces meæ non sunt dignæ :
Sed tu bonus fac benígne,
Ne perénni cremer igne.

Inter oves locum præsta,
Et ab hædis me sequéstra,
Státuens in parte dextra.

Confutátis maledíctis,
Flammis ácribus addíctis :
Voca me cum benedíctis.

Oro supplex, et acclínis,
Cor contrítum quasi cinis :
Gere curam mei finis.

Lacrimósa dies illa,
Qua resúrget ex favílla,
judicándus homo reus :

Huic ergo parce, Deus :
Pie Jesu Dómine,
Dona eis réquiem. Amen.

Sequéntia sancti Evangélii secúndum
Joánnem           Joann. 5, 25-29

IN illo témpore : Dixit Jesus turbis Judæórum : Amen, amen dico vobis : quia venit hora, et nunc est, quando mórtui áudient vocem Fílii Dei : et qui audíerint, vivent. Sicut enim Pater habet vitam in semetípso, sic dedit et Fílio habére vitam in semetípso : et potestátem dedit ei judícium fácere, quia Fílius hóminis est. Nolíte mirári hoc, quia venit hora, in qua omnes, qui in monuméntis sunt, áudient vocem Fílii Dei : et procédent, qui bona fecérunt, in resurrectiónem vitæ : qui vero mala egérunt, in resurrectiónem judícii.

Offertorium. Dómine Jesu Christe, Rex glóriæ, líbera ánimas ómnium fidélium defunctórum de pœnis inférni, et de profúndo lacu : líbera eas de ore leónis, ne absórbeat eas tártarus, ne cadant in obscúrum; sed sígnifer sanctus Míchaël repræséntet eas in lucem sanctam : * Quam olim Abrahæ promisísti, et sémini ejus. V). Hóstias et preces tibi, Dómine, laudis offérimus : tu súscipe pro animábus illis, quarum hódie memóriam fácimus : fac eas, Dómine, de morte transíre ad vitam. Quam olim Abrahæ promisísti, et sémini ejus.

Secreta

HÓstias, quaésumus, Dómine, quas tibi pro animábus famulórum famularúmque tuárum offérimus, propitiátus inténde : ut, quibus fídei christiánæ méritum contulísti, dones et prǽmium. Per Dóminum.

Præfatio Defunctorum.

PEr ómnia saécula sæculórum.
R). Amen.
V). Dóminus vobíscum.
R). Et cum spíritu tuo.
V). Sursum corda.
R). Habémus ad Dóminum.
V). Grátias agámus Dómino Deo nostro.
R). Dignum et justum est.

VEre dignum et justum est, æquum et salutáre, nos tibi semper, et ubíque grátias ágere : Dómine sancte, Pa­ter omnípotens, ætérne Deus : per Christum Dómi­num nostrum.  In quo nobis spes beátæ resurrectiónis effúl­sit, ut, quos contrístat certa moriéndi condítio, eósdem consolétur futúræ immortalitátis promíssio. Tuis enim fidélibus, Dómine, vita mutátur, non tólli­tur, et, dis­solúta terréstris hujus incolátus domo, ætérna in cælis habitátio comparátur. Et ídeo, cum Angelis et Archá­ngelis, cum Thronis et Dominatióni­bus, cumque omni milítia cæléstis exércitus, hymnum glóriæ tuæ cáni­mus, sine fine dicéntes :

Sanctus, Sanctus, Sanctus, Dóminus Deus Sábaoth. Pleni sunt cæli et terra glória tua. Hosánna in excélsis.

Benedíctus qui venit in nómine Dómini. Hosánna in excélsis.

¶ In prima et secunda Missa, si Sacerdos aliam Missam sit celebraturus, sumpto divino Sanguine, non purificat neque abstergit Calicem, sed eum ponit super Corporale, et Palla tegit; dein, junctis manibus, dicit in medio Altaris : Quod ore súmpsimus, etc., et subinde in vase cum aqua parato digitos abluit, dicens : Corpus tuum, Dómine, etc., et abstergit. Hisce peractis, Calicem super Corporale adhuc manentem, deducta Palla, iterum disponit et cooperit, uti mos est, scilicet primum Purificatorio linteo, deinde Patena cum Hostia consecranda et Palla, ac demum Velo.

Communio. IV Esdr. 2, 34 et 35. Lux ætérna lúceat eis, Dómine : * Cum Sanctis tuis in ætérnum : quia pius es. V). Réquiem ætérnam dona eis, Dómine : et lux perpétua lúceat eis. Cum Sanctis tuis in ætérnum : quia pius es.

Postcommunio

ANimábus, quaésumus, Dómine, famulórum, famularúmque tuárum orátio profíciat supplicántium : ut eas et a peccátis ómnibus éxuas, et tuæ redemptiónis fácias esse partícipes : Qui vivis.

¶ Debet Sacerdos ante sequentes Missas Confessionem dicere. In fine autem cujuslibet Missæ, dicto Dóminus vobíscum, dicitur : Requiéscant in pace. R). Amen.

¶ Et non datur benedictio : sed, dicto secreto Pláceat tibi, sancta Trínitas, etc., et osculato Altari, legitur Evangelium S. Joannis In princípio erat Verbum, etc., ut moris est.

 

AD   SECUNDAM   MISSAM

Introitus                                                                      IV Esdr. 2, 34 et 35

RÉquiem ætérnam dona eis Dómine : et lux perpétua lúceat eis. Ps. 64, 2-3. Te decet hymnus Deus in Sion; et tibi reddétur votum in Jerúsalem : exáudi oratiónem meam; ad te omnis caro véniet.

Oratio

DEus, indulgentiárum Dómine : da animábus famulórum, famularúmque tuárum refrigérii sedem, quiétis beatitúdinem, et lúminis claritátem. Per Dóminum.

Lectio libri Machabæórum
II Mach. 12, 43-46

IN diébus illis : Vir fortíssimus Judas, facta collatióne, duódecim míllia drachmas argénti misit Jerosólimam, offérri pro peccátis mortuórum sacrifícium, bene et religióse de resurrectióne cógitans (nisi enim eos, qui cecíderant, resurrectúros speráret, supérfluum viderétur, et vanum oráre pro mórtuis) : et quia considerábat quod hi, qui cum pietáte dormitiónem accéperant, óptimam habérent repósitam grátiam. Sancta ergo, et salúbris est cogitátio pro defúnctis exoráre, ut a peccátis solvántur.

Graduale. IV Esdr. 2, 34 et 35. Réquiem ætérnam dona eis Dómine : et lux perpétua luceat eis. V). Ps. 111, 7. In memória ætérna erit justus : ab auditióne mala non timébit.

Tractus. Absólve, Dómine, ánimas ómnium fidélium defunctórum ab omni vínculo delictórum. V). Et grátia tua illis succurénte, mereántur evádere judícium ultiónis. V). Et lucis ætérnæ beatitúdine pérfrui.

Sequentia Dies iræ, dies illa, ut supra.

Sequéntia sancti Evangélii secúndum
Joánnem           Joann. 6, 37-40

IN illo témpore : Dixit Jesus turbis Judæórum : Omne, quod dat mihi Pater, ad me véniet : et eum, qui venit ad me, non ejíciam foras : quia descéndi de cælo, non ut fáciam voluntátem meam, sed voluntátem ejus, qui misit me. Hæc est autem volúntas ejus, qui misit me, Patris : ut omne, quod dedit mihi, non perdam ex eo, sed resúscitem illud in novíssimo die. Hæc est autem volúntas Patris mei, qui misit me : ut omnis, qui videt Fílium, et credit in eum, hábeat vitam ætérnam, et ego resuscitábo eum in novíssimo die.

Offertorium. Dómine Jesu Christe, Rex glóriæ, líbera ánimas ómnium fidélium defunctórum de pœnis inférni, et de profúndo lacu : líbera eas de ore leónis, ne absórbeat eas tártarus, ne cadant in obscúrum; sed sígnifer sanctus Míchaël repræséntet eas in lucem sanctam : * Quam olim Abrahæ promisísti, et sémini ejus. V). Hóstias et preces tibi, Dómine, laudis offérimus : tu súscipe pro animábus illis, quarum hódie memóriam fácimus : fac eas, Dómine, de morte transíre ad vitam. Quam olim Abrahæ promisísti, et sémini ejus.

¶ In secunda et tertia Missa Sacerdos, si primam Missam celebraverit, ad Offertorium deveniens, ablato Velo de Calice, hunc parumper versus cornu Epistolæ collocat, sed non extra Corporale; factaque Hostiæ oblatione, non abstergit Calicem Purificatorio, sed eum intra Corporale relinquens leviter elevat, vinum et aquam eidem caute infundit, ipsum Calicem, nullatenus ab intus abstersum, more solito offert.

Secreta

PRopitiáre, Dómine, supplicatiónibus nostris, pro animábus famulórum, famularúmque tuárum, pro quibus tibi offérimus sacrifícium laudis : ut eas Sanctórum tuórum consórtio sociáre dignéris. Per Dóminum.

Præfatio Defunctorum.

Communio. IV Esdr. 2, 34 et 35. Lux ætérna lúceat eis, Dómine : * Cum Sanctis tuis in ætérnum : quia pius es. V). Réquiem ætérnam dona eis, Dómine : et lux perpétua lúceat eis. Cum Sanctis tuis in ætérnum : quia pius es.

Postcommunio

PRæsta, quaésumus, Dómine : ut ánimæ famulórum, famularúmque tuárum, his purgátæ sacrificiis, indulgéntiam páriter et réquiem cápiant sempitérnam. Per Dóminum.

 

AD TERTIAM MISSAM

Oratio

DEus, véniæ largítor et humánæ salútis amátor : quaésumus cleméntiam tuam; ut ánimas famulórum famularúmque tuárum, quæ ex hoc saéculo transiérunt, beáta María semper Vírgine intercedénte cum ómnibus Sanctis tuis, ad perpétuæ beatitúdinis consórtium perveníre concédas. Per Dóminum.

Lectio libri Apocalýpsis beáti Joánnis
Apóstoli              Apoc. 14, 3

IN diébus illis : Audívi vocem de cælo, dicéntem mihi : Scribe, Beáti mórtui, qui in Dómino moriúntur. Amodo jam dicit Spíritus, ut requiéscant a labóribus suis : ópera enim illórum sequúntur illos.

Graduale. IV Esdr. 2, 34 et 35. Réquiem ætérnam dona eis Dómine : et lux perpétua luceat eis. V). Ps. 111, 7. In memória ætérna erit justus : ab auditióne mala non timébit.

Tractus. Absólve, Dómine, ánimas ómnium fidélium defunctórum ab omni vínculo delictórum. V). Et grátia tua illis succurénte, mereántur evádere judícium ultiónis. V). Et lucis ætérnæ beatitúdine pérfrui.

Sequentia Dies iræ, dies illa, ut supra.

Sequéntia sancti Evangélii secúndum
Joánnem           Joann. 6, 51-55

IN illo témpore : Dixit Jesus turbis Judæórum : Ego sum panis vivus, qui de cælo descéndi. Si quis manducáverit ex hoc pane, vivet in ætérnum : et panis, quem ego dabo, caro mea est pro mundi vita. Litigábant ergo Judaéi ad ínvicem, dicéntes : Quómodo potest hic carnem suam dare ad manducándum? Dixit ergo eis Jesus : Amen, amen dico vobis : Nisi manducavéritis carnem Fílii hóminis, et bibéritis ejus sánguinem, non habébitis vitam in vobis. Qui mandúcat meam carnem et bibit meum sánguinem, habet vitam ætérnam : et ego resuscitábo eum in novíssimo die.

Offertorium. Dómine Jesu Christe, Rex glóriæ, líbera ánimas ómnium fidélium defunctórum de pœnis inférni, et de profúndo lacu : líbera eas de ore leónis, ne absórbeat eas tártarus, ne cadant in obscúrum; sed sígnifer sanctus Míchaël repræséntet eas in lucem sanctam : * Quam olim Abrahæ promisísti, et sémini ejus. V). Hóstias et preces tibi, Dómine, laudis offérimus : tu súscipe pro animábus illis, quarum hódie memóriam fácimus : fac eas, Dómine, de morte transíre ad vitam. Quam olim Abrahæ promisísti, et sémini ejus.

Secreta

DEus, cujus misericórdiæ non est númerus, súscipe propítius preces humilitátis nostræ : et animábus ómnium fidélium defunctórum, quibus tui nóminis dedísti confessiónem, per hæc sacraménta salútis nostræ, cunctórum remissiónem tríbue peccatórum. Per Dóminum.

Præfatio Defunctorum.

Communio. IV Esdr. 2, 34 et 35. Lux ætérna lúceat eis, Dómine : * Cum Sanctis tuis in ætérnum : quia pius es. V). Réquiem ætérnam dona eis, Dómine : et lux perpétua lúceat eis. Cum Sanctis tuis in ætérnum : quia pius es.

Postcommunio

PRæsta, quaésumus, omnípotens et miséricors Deus : ut ánimæ famulórum famularúmque tuárum, pro quibus hoc sacrifícium laudis tuæ obtúlimus majestáti; per hujus virtútem sacraménti a peccátis ómnibus expiátæ, lucis perpétuæ, te miseránte, recípiant beatitúdinem. Per Dóminum.

Pubblicato il Senza categoria | Commenti disabilitati su 3 novembre 2025 Morti

1° novembre 2025 Ognissanti

1° Novembre. Festa di tutti i Santi
Hymnus ómnibus Sanctis ejus : fíliis Israël, pópulo
appropinquánti sibi : glória hæc est ómnibus Sanctis ejus.

 

1° Novembre Calende

Sabato

Festa di Tutti i Santi

Doppio di prima classe con Ottava comune. Messa «Gaudeámus … Sanctórum ómnium».

 

Die 1 Novembris

IN FESTO

OMNIUM SANCTORUM

 Duplex I classis cum Octava communi

Introitus

GAudeámus omnes in Dómino, diem festum celebrántes sub honóre Sanctórum ómnium : de quorum sollemnitáte gaudent Angeli, et colláudant Fílium Dei. Ps. 32, 1. Exsultáte, justi, in Dómino : rectos decet collaudátio. V). Glória Patri. Gaudeámus.

Oratio

OMnípotens, sempitérne Deus, qui nos ómnium Sanctórum tuórum mérita sub una tribuísti celebritáte venerári : quaésumus; ut desiderátam nobis tum propitiatiónis abundántiam, multiplicátis intercessóribus, largiáris. Per Dóminum.

Léctio libri Apocalýpsis beáti Joánnis
Apóstoli                  Apoc. 7, 2-12

IN diébus illis : Ecce ego Joánnes vidi álterum Angelum ascendéntem ab ortu solis, habéntem signum Dei vivi : et clamávit voce magna quatuor Angelis, quibus datum est nocére terræ, et mari, dicens : Nolite nocére terræ, et mari, neque arbóribus, quoadúsque signémus servos Dei nostri in fróntibus eórum. Et audivi númerum signatórum, centun quadragínta quatuor míllia signáti, ex omni tribu filiórum Israël. Ex tribu Juda duódecim millia signáti. Ex tribu Ruben duódecim míllia signáti. Ex tribu Gad duódecim míllia signáti. Ex tribu Aser duódecim míllia signáti. Ex tribu Néphthali duódecim millia signáti. Ex tribu Manásse duódecim míllia signáti. Ex tribu Símeon duódecim míllia signáti. Ex tribu Levi duódecim millia signáti. Ex tribu Issachar duódecim millia signáti. Ex tribu Zabulon duódecim míllia signáti. Ex tribu Joseph duódecim signáti. Ex tribu Bénjamin duódecim míllia signáti. Post hæc vidi turbam magnam, quam dinumeráre nemo póterat, ex ómnibus géntibus, et tríbubus, et pópulis, et linguis : stantes ante thronum, et in conspéctu Agni, amícti stolis albis, et palma in mánibus eórum : et clamábant voce magna, dicéntes : Salus Deo nostro, qui sedet super thronum, et Agno. Et omnes Angeli stabant in circúitu throni, et seniórum, et quatuor animálium : et cecidérunt in conspéctu throni in facies suas, et adoravérunt Deum, dicéntes : Amen. Benedíctio, et cláritas, et sapiéntia, et gratiárum áctio, honor, et virtus, et fortitúdo Deo nostro in saécula sæculórum. Amen.

Graduale. Ps. 33, 10 et 11. Timéte Dóminum, omnes sancti ejus : quóniam nihil deest timéntibus eum. V). Inquiréntes autem Dóminum, non defícient omni bono.

Allelúja, allelúja. V). Matth. 11, 28. Venite ad me, omnes qui laborátis, et oneráti estis : et ego refíciam vos. Allelúja.

+ Sequéntia sancti Evangélii secúndum
Matthaéum               Matth. 5, 1-12

IN illo témpore : Videns Jesus turbas, ascéndit in montem, et, cum sedísset, accessérunt ad eum discípuli ejus, et apériens os suum, docébat eos, dicens : Beáti páuperes spíritu : quóniam ipsórum est regnum caelórum. Beáti mites quóniam ipsi possidébunt terram. Beáti qui lugent : quóniam ipsi consolabúntur. Beáti qui esúriunt et sítiunt justítiam : quóniam ipsi saturabúntur. Beáti misericórdes : quóniam ipsi misericórdiam consequéntur. Beáti mundo corde : quóniam ipsi Deum vidébunt. Beáti pacifici : quóniam fílii Dei vocabúntur. Beáti qui persecutiónem patiúntur propter justítiam : quóniam ipsórum est regnum cælórum. Beáti estis cum maledíxerint vobis, et persecúti vos fúerint, et díxerint omne malum advérsum vos, mentiéntes, propter me : gaudéte, et exsultáte, quóniam merces vestra copiósa est in cælis.

Credo.

Offertorium. Sap. 3, 1-2 et 3. Justórum ánimæ in manu Dei sunt, et non tanget illos torméntum mortis : visi sunt óculis insipiéntium mori : illi autem sunt in pace, allelúja.

Secreta

MÚnera tibi, Dómine, nostræ devotiónis offérimus : quæ et pro cunctórum tibi grata sint honóre justórum, et nobis salutária, te miseránte, reddántur. Per Dóminum.

Præfatio communis.

PEr ómnia saécula sæculórum.
R). Amen.
V). Dóminus vobíscum.
R). Et cum spíritu tuo.
V). Sursum corda.
R). Habémus ad Dóminum.
V). Grátias agámus Dómino Deo nostro.
R). Dignum et justum est.

VEre dignum et justum est, æquum et salutáre, nos tibi semper, et ubíque grátias ágere : Dómine sancte, Pa­ter omnípotens, ætérne Deus : per Christum Dómi­num nostrum. Per quem majestátem tuam láudant An­geli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Cæli cælorúmque Virtútes, ac beáta Séraphim, sócia exsul­tatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces ut admítti júbeas, deprecámur, súpplici confessióne di­céntes :

Sanctus, Sanctus, Sanctus, Dóminus Deus Sábaoth. Pleni sunt cæli et terra glória tua. Hosánna in excélsis.

Benedíctus qui venit in nómine Dómini. Hosánna in excélsis.

Communio. Matth. 5, 8-10. Beáti mundo corde, quóniam ipsi Deum vidébunt : beáti pacífici, quóniam fílii Dei vocabúntur : beáti qui persecutiónem patiúntur propter justítiam, quóniam ipsórum est regnum cælórum.

Postcommunio

DA quaésumus Dómine, fidélibus pópulis ómnium Sanctórum semper veneratióne lætári : et eórum perpétua supplicatióne muníri. Per Dóminum.

Infra Octavam Missa ut in Festo, et pro Orationibus juxta diversitatem Temporum assignatis, dicitur 2ª Oratio de Spiritu Sancto, 3ª contra persecutores Ecclesiæ vel pro Papa.

Pubblicato il Calendario | Commenti disabilitati su 1° novembre 2025 Ognissanti

Una Voce Notiziario 97-98 ns (2025)

Bollettino trimestrale UNA VOCE Associazione per la salvaguardia della liturgia latino-gregoriana Maggio-Settembre 2025 N. 97-98 Nuova Serie [227-228 dell’intera collezione].

INDICE

01. Oremus pro Pontifice nostro Leone, p. 1
02. Andrea Adami da Bolsena, Nella Coronazione del nuovo Pontefice, pp. 2-3
03. AI LETTORI, p. 3
04. Frequenza e condizioni della Santa Comunione, pp. 3-5
05. L’elezione di papa Leone XIV, p. 6
06. Torna la Messa tridentina al Pellegrinaggio ad Petri Sedem, p. 6
07. «Siamo grati a papa Leone», dice il presidente della FIUV, p. 7
08. CONOSCERE LA SACRA LITURGIA (n. 9)
09. Léon Gromier, Messe e vespri delle domeniche di Avvento, quando il vescovo celebra o fa assistenza pontificale, pp. 7-9
10. NOTITIAE (n. 11)
11. Paride, Rito romano antico e “polarizzazione”. Parlarne col Papa, pp. 9-10
12. VITA DELL’ASSOCIAZIONE (nn. 13-14)
13. Una Voce Italia, p. 10
14. Una Voce Udine, p. 11
15. CALENDARIO LITURGICO, pp. 11-15
16. IN MEMORIAM (n. 17)
17. Rodolfo Vargas Rubio, p. 15
18. Sommario, p. 16.

pdf

Pubblicato il Notiziario | Taggato come , , , , , , | Commenti disabilitati su Una Voce Notiziario 97-98 ns (2025)

Card. Lambertini, Annotazioni sopra il santo sacrifizio della messa, XXXIII

Card. Prospero Lambertini / Annotazioni sopra il santo sacrifizio della messa 33

[Palla – Velo – Borsa]

Card. Prospero Lambertini

XXXIII. La palla è un piccolo corporale, con cui si cuopre il calice. Innocenzo III nel lib. 2 De mysteriis missae al cap. 36 descrive questa palla come distinta dal corporale più grande: «Duplex est palla, quae dicitur corporale, una, quam diaconus super altare totam extendit, alteram quam super calicem plicatam imponit»: e Rodulfo Tungrense nel libro De canonum observantia alla proposiz. ultim. attesta che nel suo tempo il costume della piccola palla sopra il calice era in uso appresso gl’italiani e gli alemanni, ma che i francesi si servivano d’un solo corporale. Oggidì alcuni si servono di due palle, una pel calice e l’altra per l’ostia. Il pontefice Paolo IV concesse l’uso della doppia palla ai PP. Teatini: dal che poi nasce la controversia, se i sacerdoti secolari o regolari d’altra religione che vanno a celebrar la messa nelle loro chiese, possono servirsi della doppia palla: sopra la qual controversia possono vedersi il Gavanto, il Pasqualigo, il Quarto e il moderno P. Merati. Il velo che si pone sopra il calice chiamasi ancora «Peplum», ed anche «Sudarium». Antico è l’uso del velo, con cui si cuopre il calice; leggendosi nel can. 72 fra quelli detti apostolici, che il velo santificato non si converta in uso profano. E’ d’uopo che una volta fosse di lino; mentre ritroviamo l’ordine che si lavasse; ma oggi deve esser di seta, secondo la rubrica, conforme anche ben riflettono il Gavanto e il Merati. I greci hanno tre veli, uno con cui cuoprono la patena, l’altro con cui cuoprono il calice, il terzo con cui cuoprono i predetti due: e questo terzo lo chiamano Aria, ossia Aere, perché a modo d’aria si spande intorno ai sacri doni, come può vedersi appresso il cardinal Bona nel lib. 1 Rer. Liturg. al cap. 25 num. 11, il quale ancora dice esser passato questo costume in tutto l’oriente dalla Chiesa di Gerusalemme. La borsa si dice anche pera; ed in essa si ripone il corporale: ed il Gavanto sopra la rubrica De praeparatione sacerdotis celebraturi racconta che da s. Pio V fu conceduto agli spagnuoli il privilegio di portare il corporale fuori della borsa.

 

Cfr. P. Lambertini, Annotazioni sopra il santo sacrifizio della messa secondo l’ordine del Calendario Romano, Torino, Speirani e Tortone, 1856, pp. 27-28.

Pubblicato il Senza categoria | Taggato come , , , , , , , , | Commenti disabilitati su Card. Lambertini, Annotazioni sopra il santo sacrifizio della messa, XXXIII

Lanfranco Menga, Origine ed evoluzione del Canto Gregoriano

Come pregavano liturgicamente i Cristiani dei primi secoli? Per rispondere a questa domanda ci sono state varie interpretazioni basate più o meno su testimonianze storiche. Molti studiosi insistono sulla derivazione dei riti cristiani dalle consuetudini ebraiche, vista anche la composizione delle prime comunità, sia a Gerusalemme, sia nelle aree geografiche limitrofe. Indubbiamente la prassi della “cantillatio”, cioè di un declamato intonato a metà strada tra il canto vero e proprio ed il parlato, veniva seguita soprattutto nelle
orazioni, perché è sempre stato chiaro che per rivolgersi a Dio bisognava usare un “modus orandi” diverso dal linguaggio comune. Anche il canto dei Salmi derivava dagli usi ebraici, sia pure con formule probabilmente diverse da quelle tramandate nei secoli.

Francamente non insisterei troppo sulla derivazione del canto cristiano dalla matrice sinagogale per un semplice motivo: la preghiera dei primi cristiani, pur usando i Salmi e la cantillazione, si doveva incentrare su due elementi nuovi e cioè la preghiera del Pater noster e la frazione del pane, ad imitazione di quanto insegnato da Gesù Cristo. Da questa nuova prospettiva nasce e si sviluppa, secondo me, tutta la prassi liturgica cattolica, fermo restando il fatto che i popoli del bacino del Mediterraneo avevano sviluppato una cultura musicale piuttosto omogenea, pur nelle varie tradizioni locali.

Con lo spostamento a Roma del centro operativo che guidava la Chiesa nella sua
fase organizzativa primitiva ci troviamo di fronte ad una realtà diversa e i primi secoli saranno caratterizzati da una forte egemonia culturale di monaci greci che avranno a Roma il monopolio della Liturgia, che per alcuni secoli sarà celebrata in lingua greca.

Dopo alcuni secoli di assestamento organizzativo arriviamo al V secolo, quando
incontriamo la grande figura di san Leone I Magno, che, oltre ad occuparsi di Attila, ebbe grande attenzione alla Liturgia istituendo a Roma un monastero per la formazione di cantori e quindi istituendo la prima Schola Cantorum per introdurre un canto ed una Liturgia in lingua latina.

Nel secolo successivo, il VI, abbiamo una svolta definitiva con due figure fondamentali nella storia della Chiesa: san Benedetto e san Gregorio I Magno.

San Benedetto si occupa essenzialmente delle comunità monastiche e quindi organizza tutta la vita di preghiera nell’Ufficio Divino che scandisce tutta la giornata del monaco, inserendo nelle Ore canoniche il canto degli Inni, forma di preghiera cantata risalente al III secolo e ideata da sant’Efrem il Siro e diffusa in Occidente da sant’Ambrogio. Questa forma particolare aveva avuto alterne fortune a causa del diffondersi delle eresie, ma grazie a san Benedetto questi bellissimi canti si sono salvati e sono arrivati sino a noi. San Gregorio Magno fa una importante riorganizzazione della Liturgia, particolarmente della Messa, ed
estende la istituzione delle Scholae Cantorum a tutta la Chiesa, almeno alle Basiliche ed alle Cattedrali: da questo fondamentale impulso nascerà l’appellativo di Canto Gregoriano.

Il repertorio liturgico-musicale si arricchirà progressivamente almeno fino al secolo VII coprendo tutte le necessità dell’Anno Liturgico.

C’era però un problema pratico: i canti venivano imparati dai monaci e dai
cantori delle Scholae per tradizione orale e si è calcolato che per questa operazione occorressero almeno dieci anni; gli ingegnosi Benedettini ed alcuni teorici avevano sviluppato tecniche di memorizzazione che facilitassero l’apprendimento dei canti, ma la difficoltà rimanva, anche per l’inevitabile
cambio generazionale. Si cominciò a pensare ad alcuni sistemi di scrittura, sia pure rudimentali, che potessero aiutare la memoria: nascono così le prime grafie musicali il cui documento più antico che ci sia pervenuto è il Codice 359 di San Gallo, risalente agli inizi del X secolo.

La fatica di monaci e cantori non era finita perché il codice, costoso e prezioso in
quanto membranaceo, era di uso esclusivo del Magister che lo custodiva gelosamente nel suo armarium per rinfrescare periodicamente la memoria. Le semplici grafie primitive si svilupparono notevolmente e saranno riprese e studiate ai nostri giorni, come vedremo.

Anche i testi della Messa hanno avuto una lunga elaborazione per arrivare alla
compilazione definitiva. Ce lo testimoniano i cinque più antichi messali pervenutici e collazionati nell’Antiphonale Missarum Sextuplex di Dom Hesbert, monaco di Solesmes: si tratta degli Antifonari di Rheinau (sec. VIII-IX), Mont-Blandin (sec. VIII-IX), Compiègne (sec. IX), Corbie (sec. IX-X), Senlis (sec. IX), con l’aggiunta del  (sec. VIII) che contiene i testi dei canti del solista.

Questo importante studio ci permette di comprendere la lenta strutturazione della Messa, attraverso la datazione dell’inserimento dei testi nelle celebrazioni.

Nel IX secolo, cioè nell’età carolingia, inizia una notevole produzione anche di
trattati teorici ad opera, tra gli altri, di Hucbald di Saint-Amand, Reginone di
Prüm, Oddone di Cluny e proprio il secolo IX vede la grande fioritura musicale grazie anche ad una straordinaria operazione, unica nel suo genere: assistiamo
alla fusione del repertorio propriamente romano, conosciuto come Romano antico, con quello gallicano; il cosiddetto Romano antico fa da base alla struttura musicale dei brani, mentre dal repertorio gallicano vengono prese le belle melodie e le fioriture, talvolta anche virtuosistiche. Il risultato è solamente
grandioso ed è il repertorio che è arrivato sino a noi. Nello stesso periodo la produzione musicale si arricchisce ulteriormente con l’inserimento di due nuove forme: i Tropi e le Sequenze. I Tropi sono delle aggiunte testuali e musicali ai brani già esistenti per meglio caratterizzare la celebrazione del giorno, soprattutto nelle grandi feste; invece le Sequenze sono dei componimenti poeticomusicali sempre legati a importanti feste.

Una piccola curiosità: gli autori di Tropi venivano chiamati Tropatori; quando i
musicisti si dedicarono al repertorio profano diventarono i Trovatori o i Trovieri.

Il grande sviluppo della musica polifonica, che pure usava quasi sempre come base le melodie gregoriane, ebbe come conseguenza un progressivo decadimento della prassi esecutiva del canto monodico; con il Concilio di Trento si cercò di mettere ordine anche nel campo della musica sacra: si decise così di eliminare tutti i Tropi in quanto sarebbe stato necessario esaminarne attentamente tutti i testi che potevano contenere eresie; stessa sorte capitò alle Sequenze, di cui furono conservate solo le più importanti: Victimae Paschali laudes, probabilmente la più antica, Dies irae, Lauda Sion Salvatorem, Stabat mater, Veni Sancte Spiritus. Al di là dei problemi contingenti che la Chiesa doveva
affrontare in quel periodo, c’era in realtà la necessità di riportare la Liturgia alla sua purezza originale, senza tutte le sovrastrutture accumulatesi nel Medioevo. Sempre in questa ottica fu stabilito che potessero conservarsi i Riti particolari che avessero almeno una tradizione di duecento anni: questa decisione spinse le solite malelingue ad affermare che san Pio V, dell’Ordine dei Predicatori, aveva
voluto fare una eccezione per il suo Ordine, la cui Liturgia particolare aveva tale antichità.

Sulla scia delle riforme tridentine si sentì la necessità di porre mano ad una nuova edizione del Graduale Romanum, cioè dei canti della Messa: si pensò subito al grande Palestrina, che però declinò l’invito, e furono incaricati di tale compito delicato due tra i maggiori musicisti operanti a Roma in quel periodo: Anerio e Soriano, i quali, probabilmente senza grande competenza in materia, diedero alle stampe nel 1614 il nuovo Graduale Romanum utilizzando melodie ormai corrotte e con indicazioni di carattere ritmico derivanti probabilmente dalla prassi polifonica. Questa pubblicazione è passata alla storia come Editio Medicea, dal nome della tipografia romana che l’aveva stampata, e rimase in vigore come libro ufficiale della Chiesa fino agli inizi del XX secolo.

Inizia così un altro periodo di lenta decadenza dovuta a vari fattori, musicali,
culturali e storici e dovremo attendere la metà del secolo XIX per cominciare a vedere i sintomi di una rinascita, soprattutto dopo gli scempi della Rivoluzione francese. Dobbiamo ad un monaco benedettino l’avvio della Restaurazione del Canto Gregoriano: Dom Prosper Guéranger (+1875) che nel 1833 rifonda l’Abbazia di Solesmes, raccogliendo intorno a sé alcuni validi studiosi come Dom
Pothier (+1923) e Dom Mocquerau (+1930) che ne continueranno egregiamente l’opera. Viene promossa la pubblicazione della fondamentale raccolta della Paléographie Musicale, con la ristampa dei più importanti codici medievali che si erano salvati dalla furia rivoluzionaria e su questi codici inizia la ricostruzione del Canto Gregoriano autentico.

Per particolare intervento della Divina Provvidenza diventa Papa san Pio X, che già da giovane aveva dimostrato una grande sensibilità per la Liturgia ed il Canto sacro: il Papa, resosi conto dei limiti dell’Editio Medicea, vuole pubblicare un nuovo Graduale Romanum secondo i risultati degli studi solesmensi, e nel 1908 abbiamo finalmente la nuova pubblicazione. Contemporaneamente però viene concessa all’editore Pustet di Ratisbona l’esclusiva della pubblicazione dell’Editio Medicea per altri 50 anni, forse nel tentativo di boicottare l’opera di Solesmes. Fortunatamente il Graduale Romanum soppiantò abbastanza rapidamente la vecchia edizione, sebbene rimanesse aperta la fondamentale questione del ritmo gregoriano. L’Editio Medicea aveva impostato la soluzione del problema influenzata dalla prassi polifonica, ma questo non era più possibile alla luce dello studio degli antichi manoscritti. Dom Mocquerau elaborò un metodo ritmico che era impostato sulla struttura delle melodie: un criterio che sebbene non avesse una base scientifica o storica permise per alcuni decenni di cantare con un certo stile adeguato le antiche melodie. Basti ascoltare le belle incisioni dei monaci di Solesmes diretti da Dom Gajard per apprezzarne i risultati.

Naturalmente gli studi paleografici continuavano e si deve ad un altro benedettino di Solesmes una svolta decisiva. I codici antichi
contenevano delle grafie musicali che non erano di facile decifrazione e attraverso uno studio comparato di tali grafie Dom Eugène Cardine pubblicò nel 1968 la sua “Sémiologie Grégorienne” in cui spiega i criteri della grafia di San Gallo che nel Medioevo era stato un grande centro di produzione di codici, in Italia la Semiologia Gregoriana verrà pubblicata nel 1979 ad uso degli allievi del Pontificio Istituto di Musica Sacra. Finalmente si aveva uno strumento valido scientificamente che permetteva di comprendere la stretta connessione tra testo, modalità e ritmo, di cui l’elemento fondamentale era proprio il testo.

Purtroppo nello stesso periodo subentravano le riforme devastatrici del
Concilio Vaticano II e, sebbene dal Concilio fosse scaturito un documento come la Costituzione Sacrosanctum Concilium, iniziò una vera furia iconoclasta. Secondo me la Sacrosanctum Concilium fu il classico “cavallo di Troia” per ammorbidire e tranquillizzare i Padri conciliari conservatori; la realtà fu ben diversa e la conosciamo tutti. In barba agli iconoclasti gli studi gregoriani continuano e trovano molto interesse tra le giovani generazioni, anche senza connotati religiosi, perché, come afferma Alfred Tomatis, «il Gregoriano non guarisce, salva», perché è la base della nostra civiltà musicale e fa parte quasi del nostro DNA. Un mio allievo sacerdote mi fece questa riflessione: «Se anche gli atei si sentono attratti dal Canto Gregoriano, la Chiesa Cattolica non ha capito niente». Intelligenti pauca.

Testo della conferenza tenuta a Napoli il 23 gennaio 2025 per iniziativa della locale Sezione di Una Voce insieme con la fondazione Il Giglio. Cfr. «Una Voce Notiziario», 96 ns, 2025, pp. 3-6 [link]

Pubblicato il Senza categoria | Taggato come , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | Commenti disabilitati su Lanfranco Menga, Origine ed evoluzione del Canto Gregoriano

Una Voce Notiziario 96 ns (2025)

Bollettino trimestrale UNA VOCE Associazione per la salvaguardia della liturgia latino-gregoriana Gennaio-Aprile 2025 N. 96 Nuova Serie [226 dell’intera collezione].

INDICE

01. Chorus Angelorum te suscipiat, p. 1
02. Papa Francesco Requiescat in pace, p. 2
03. AI LETTORI, p. 2
04. Lanfranco Menga, Origine ed evoluzione del Canto Gregoriano, pp. 3-6 link
05. Antiche evidenze e rinnovate pulsioni, pp. 6-10
06. CONOSCERE LA SACRA LITURGIA (n. 7)
07. Alfredo Ildefonso Schuster, Domenica «In Albis». Al mattino – stazione a San Pancrazio; alla sera – stazione ai Santi Cosma e Damiano, pp. 11-13
08. NOTITIAE (nn. 9-10)
09. Roma, l’Istituto di Cristo Re celebra le Messe tridentine alla chiesa dell’Immacolata dei Miracoli, p. 14
10. Il 6 settembre 2025 annuale Pellegrinaggio ad Aquileja, p. 14
11. VITA DELL’ASSOCIAZIONE (n. 12)
12. Una Voce Napoli, p. 15
13. Nove invocazione all’Arcangelo Michele, p. 15
14. CALENDARIO LITURGICO, pp. 16-19
15. Deus, qui inter summos Sacerdótes, p. 19
16. Sommario, p. 20.

pdf

Pubblicato il Notiziario | Taggato come , , , , | Commenti disabilitati su Una Voce Notiziario 96 ns (2025)

Una Voce Notiziario 95 ns (2024)

Bollettino trimestrale UNA VOCE Associazione per la salvaguardia della liturgia latino-gregoriana Ottobre-Dicembre 2024 N. 95 Nuova Serie [225 dell’intera collezione].

INDICE

01. Christine Mohrmann, Il latino liturgico. Le sue origini e il suo carattere. Tre lezioni III, pp. 1-11
02. AI LETTORI, p. 12
03. CONOSCERE LA SACRA LITURGIA (n. 4)
04. Alfredo Ildefonso Schuster, Domenica in Settuagesima. Stazione a San Lorenzo fuori le mura, pp. 12-14
05. Ad postulandam gratiam Spiritus Sancti, p. 14
06. NOTITIAE (n. 7)
07. Roma, SS. Celso e Giuliano chiusa per lavori, le Messe alla Basilica di S. Giovanni dei Fiorentini, p. 15
08. Dominica in Sexagesima, p. 15
09. VITA DELL’ASSOCIAZIONE (nn. 10-12)
10. Una Voce Internazionale, p. 16
11. Una Voce Italia, p. 16
12. Una Voce Napoli, p. 16
13. CALENDARIO LITURGICO, pp. 17-18
14. Sancti Gregorii Magni, p. 19
15. Sommario, p. 20.

pdf

Pubblicato il Notiziario | Taggato come , , , , , , | Commenti disabilitati su Una Voce Notiziario 95 ns (2024)

29 settembre 2025 Dedicazione di san Michele Arcangelo


Beati Archángeli tui Michaélis intercessióne suffúlti :
súpplices te, Dómine, deprecámur;
ut, quod ore proséquimur, contingámus et mente.

 

29 Settembre terzo delle Calende di Ottobre

Lunedì

Dedicazione di san Michele Arcangelo

Doppio di prima classe. Paramenti bianchi. Messa «Benedícite Dóminum».

 

Die  29  Septembris

IN  DEDICATIONE

S.  MICHAELIS  ARCHANGELI

Duplex I classis

Introitus                                                                                          Ps. 102, 20

BEnedícite Dóminum, omnes Angeli ejus : poténtes virtúte, qui fácitis verbum eius, ad audiéndam vocem sermónum ejus. Ps. ibid., 1. Bénedic, ánima mea, Dómino : et ómnia, quæ intra me sunt, nómini sancto ejus. V). Glória Patri. Benedícite.

Oratio

DEus, qui miro órdine, Angelórum ministéria hominúmque dispénsas : concéde propítius; ut, a quibus tibi ministrántibus in cælo semper assístitur, ab his in terra vita nostra muniátur. Per Dóminum.

Léctio libri Apocalýpsis beáti Joánnis
Apostóli                    Apoc. 1, 1-5

IN diébus illis : Significávit Deus quæ opórtet fíeri cito, mittens per Angelum suum servo suo Joánni, qui testimónium perhíbuit verbo Dei, et testimónium Jesu Christi, quacúmque vidit. Beátus qui legit, et audit verba prophetíæ hujus : et servat ea, qua in ea scripta sunt : tempus enim prope est. Joánnes septem ecclésiis, quæ sunt in Asia. Grátia vobis, et pax ab eo, qui est, et qui erat, et qui ventúrus est : et a septem spirítibus, qui in conspéctu throni ejus sunt : et a Jesu Christo, qui est testis fidélis, primogénitus mortuórum, et princeps regum terræ, qui diléxit nos, et lavit nos a peccátis nostris in sánguine suo.

Graduale. Ps. 102, 20 et 1. Benedícite Dóminum, omnes Angeli ejus : poténtes virtúte, qui fácitis verbum ejus. V). Bénedic, ánima mea, Dóminum, et ómnia interióra mea nomen sanctum ejus.

Allelúja, allelúja. V). Sancte Míchaël Archángele, defénde nos in proélio : ut non pereámus in treméndo judício. Allelúja.

+ Sequéntia sancti Evangélii secúndum
Matthaéum            Matth. 18, 1-10

IN illo tempóre : Accessérunt discípuli ad Jesum, dicéntes : Quis, putas, major est in regno cælórum? Et ádvocans Jesus párvulum, státuit eum in médio eórum, et dixit : Amen dico vobis, nisi convérsi fuéritis, et efficiámini sicut párvuli, non intrábitis in regnum cælórum. Quicúmque ergo humiliáverit se sicut párvulus iste, hic est major in regno cælórum. Et qui suscéperit unum párvulum talem in nómine meo, me súscipit. Qui autem scandalizáverit unum de pusíllis istis, qui in me credunt, éxpedit ei, ut suspendátur mola asinária in collo ejus, et demergátur in profúndum maris. Væ mundo a scándalis. Necésse est enim ut véniant scándala : verúmtamen væ hómini illi, per quem scándalum venit. Si autem manus tua, vel pes tuus scandalízat te, abscíde eum, et prójice abs te : bonum tibi est ad vitam íngredi débilem, vel claudum, quam duas manus, vel duos pedes habéntem mitti in ignem ætérnum. Et si óculus tuus scandalízat te, érue eum, et prójice abs te : bonum tibi est cum uno óculo in vitam intráre, quam duos óculos habéntem mitti in gehénnam ignis. Vidéte ne contemnátis unum ex his pusíllis : dico enim vobis, quia Angeli eórum in cælis semper vident faciem Patris mei, qui in cælis est.

Credo.

Offertorium. Apoc. 8, 3 et 4. Stetit Angelus juxta aram templi, habens thuríbulum áureum in manu sua, et data sunt ei incénsa multa : et ascéndit fumus arómatum in conspéctu Dei, allelúja.

Secreta

HÓstias tibi, Dómine, laudis offérimus, supplíciter deprecántes : ut easdem, angélico pro nobis interveniénte suffrágio, et placatus accípias, et ad salútem nostram proveníre concédas. Per Dóminum.

Præfatio communis.

PEr ómnia saécula sæculórum.
R). Amen.
V). Dóminus vobíscum.
R). Et cum spíritu tuo.
V). Sursum corda.
R). Habémus ad Dóminum.
V). Grátias agámus Dómino Deo nostro.
R). Dignum et justum est.

VEre dignum et justum est, æquum et salutáre, nos tibi semper, et ubíque grátias ágere : Dómine sancte, Pa­ter omnípotens, ætérne Deus : per Christum Dómi­num nostrum. Per quem majestátem tuam láudant An­geli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Cæli cælorúmque Virtútes, ac beáta Séraphim, sócia exsul­tatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces ut admítti júbeas, deprecámur, súpplici confessióne di­céntes :

Sanctus, Sanctus, Sanctus, Dóminus Deus Sábaoth. Pleni sunt cæli et terra glória tua. Hosánna in excélsis.

Benedíctus qui venit in nómine Dómini. Hosánna in excélsis.

Communio. Dan. 3, 58. Benedícite, omnes Angeli Dómini, Dóminum : hymnum dícite, et superexáltate eum in saécula, allelúja.

Postcommunio

BEáti Archángeli tui Michaélis intercessióne suffúlti : súpplices te, Dómine, deprecámur; ut, quod ore proséquimur, contingámus et mente. Per Dóminum.

In Missis votivis omnia ut supra, sed post Septuagesimam dicitur :

Graduale. Ps. 148, 1-2. Laudáte Dóminum de cælis : laudáte eum in excélsis. V). Laudáte eum, omnes Angeli ejus : laudáte eum, omnes virtútes ejus.

Tractus. Ps. 102, 20. Benedícite Dóminum, omnes Angeli ejus : poténtes virtúte, qui fácitis verbum ejus. V). Ibid., 21-22. Benedícite Dómino, omnes virtútes ejus : minístri ejus, qui fácitis voluntátem ejus. V). Benedícite Dómino, ómnia opera ejus : in omni loco dominatiónis ejus, bénedic ánima mea Dómino.

Tempore autem Paschali Missa dicitur ut in ejus Apparitione, die 8 Maji.

Preci

Pubblicato il Calendario | Commenti disabilitati su 29 settembre 2025 Dedicazione di san Michele Arcangelo

Ritorna la Messa tridentina a S. Pietro. Roma, 24-26 ottobre 2025 XIV Pellegrinaggio Internazionale ad Petri Sedem

A Roma dal 24 al 26 ottobre 2025 si terrà la XIV edizione del Pellegrinaggio Internazionale ad Petri Sedem (noto anche come Pellegrinaggio Summorum Pontificum), organizzata dal Coetus Internationalis Summorum Pontificum, di cui Una Voce Italia è socio fondatore.

Da alcuni anni non era stata più permessa in questa occasione la Messa tridentina alla basilica di S. Pietro in Vaticano. Quest’anno giubilare la Messa ritorna e sarà cantata in forma pontificale dal card. Burke il 25 ottobre alle ore 15 all’altare della Cattedra.

Questo il programma completo del Pellegrinaggio:

Venerdì 24 ottobre 2025

18:30 alla Basilica di S. Lorenzo in Lucina Vespri pontificali di apertura del Pellegrinaggio, officiati da S. Em.za il Sig. Card. Matteo Maria Zuppi, arcivescovo metropolita di Bologna e presidente della Conferenza Episcopale Italiana

Sabato 25 ottobre 2025

12 sul sagrato della basilica dei SS. Celso e Giuliano recita del santo Rosario

13 partenza della Processione verso la basilica di S. Pietro in Vaticano

14 arrivo della Processione in Piazza San Pietro e ingresso in Basilica dalla Porta santa

15 all’altare della Cattedra in Basilica Messa pontificale celebrata da S. Em.za il Sig. Card. Raymond Leo Burke

Domenica 26 ottobre 2025
Festa di Cristo Re

8:30 alla basilica di S. Giovanni Battista dei Fiorentini Messa di ringraziamento celebrata dal can. Antoine Landais icrss

11 alla chiesa della Ss.ma Trinità dei Pellegrini Messa di chiusura del Pellegrinaggio

16:30 alla chiesa di S. Anna al Laterano Messa di ringraziamento celebrata dal rev.mo mons. Marco Agostini. 

Pubblicato il Eventi | Taggato come , , , , , , , , , , , | Commenti disabilitati su Ritorna la Messa tridentina a S. Pietro. Roma, 24-26 ottobre 2025 XIV Pellegrinaggio Internazionale ad Petri Sedem