Il 15 maggio 2025 alle 18:30 una Messa in suffragio del duca Filippo Caffarelli, fondatore e primo presidente di Una Voce Italia, nel 50° anniversario della morte, sarà celebrata alla Parrocchia della Ss.ma Trinità dei Pellegrini in Roma per iniziativa dell’Associazione.
Oremus pro Pontifice nostro Leone
L’associazione Una Voce Italia saluta l’elezione del signor cardinale Robert Francis Prevost osa a papa di Roma con il nome di Leone decimo quarto, formula fervidi voti per l’esercizio del suo ministero pastorale per il bene delle anime, si unisce supplice alle preghiere per il novello Sommo Pontefice.
Deus, ómnium fidélium pastor et rector, fámulum tuum Leónem, quem pastórem Ecclésiæ tuæ præésse voluísti, propítius réspice : da ei, quǽsumus, verbo et exémplo, quibus præest, profícere; ut ad vitam, una cum grege sibi crédito, pervéniat sempitérnam. Per Dóminum.
8 maggio 2025 Apparizione di san Michele Arcangelo
Concussum est mare et contrémuit terra, ubi Archángelus Míchaël descéndit de cælo.
8 Maggio ottavo delle Idi
Giovedì
Apparizione di san Michele Arcangelo
Doppio maggiore. Paramenti bianchi. Messa «Benedícite Dóminum».
Die 8 Maji
IN APPARITIONE
S. MICHAELIS ARCHANGELI
Duplex majus
Introitus Ps. 102, 20
BEnedícite Dóminum, omnes Angeli ejus : poténtes virtúte, qui fácitis verbum eius, ad audiéndam vocem sermónum ejus. Ps. ibid., 1. Bénedic, ánima mea, Dómino : et ómnia, quæ intra me sunt, nómini sancto ejus. V). Glória Patri. Benedícite
Oratio
DEus, qui miro órdine, Angelórum ministéria hominúmque dispénsas : concéde propítius; ut, a quibus tibi ministrántibus in cælo semper assístitur, ab his in terra vita nostra muniátur. Per Dóminum.
¶ Et fit Commemoratio Octavæ Sollemnitatis S. Joseph :
Oratio
DEus, qui ineffábili providéntia beátum Joseph sanctíssimæ Genitrícis tuæ sponsum elígere dignátus es : præsta, quaésumus; ut, quem protectórem venerámur in terris, intercessórem habére mereámur in cælis : Qui vivis.
Léctio libri Apocalýpsis beáti Joánnis
Apostóli Apoc. 1, 1-5
IN diébus illis : Significávit Deus quæ opórtet fíeri cito, mittens per Angelum suum servo suo Joánni, qui testimónium perhíbuit verbo Dei, et testimónium Jesu Christi, quacúmque vidit. Beátus qui legit, et audit verba prophetíæ hujus : et servat ea, qua in ea scripta sunt : tempus enim prope est. Joánnes septem ecclésiis, quæ sunt in Asia. Grátia vobis, et pax ab eo, qui est, et qui erat, et qui ventúrus est : et a septem spirítibus, qui in conspéctu throni ejus sunt : et a Jesu Christo, qui est testis fidélis, primogénitus mortuórum, et princeps regum terræ, qui diléxit nos, et lavit nos a peccátis nostris in sánguine suo.
Allelúja, allelúja. V). Sancte Míchaël Archángele, defénde nos in proélio : ut non pereámus in treméndo judício. Allelúja. V). Concussum est mare et contrémuit terra, ubi Archángelus Míchaël descéndit de cælo. Allelúja.
+ Sequéntia sancti Evangélii secúndum
Matthaéum Matth. 18, 1-10
IN illo tempóre : Accessérunt discípuli ad Jesum, dicéntes : Quis, putas, major est in regno cælórum? Et ádvocans Jesus párvulum, státuit eum in médio eórum, et dixit : Amen dico vobis, nisi convérsi fuéritis, et efficiámini sicut párvuli, non intrábitis in regnum cælórum. Quicúmque ergo humiliáverit se sicut párvulus iste, hic est major in regno cælórum. Et qui suscéperit unum párvulum talem in nómine meo, me súscipit. Qui autem scandalizáverit unum de pusíllis istis, qui in me credunt, éxpedit ei, ut suspendátur mola asinária in collo ejus, et demergátur in profúndum maris. Væ mundo a scándalis. Necésse est enim ut véniant scándala : verúmtamen væ hómi ni illi, per quem scándalum venit. Si autem manus tua, vel pes tuus scandalízat te, abscíde eum, et prójice abs te : bonum tibi est ad vitam íngredi débilem, vel claudum, quam duas manus, vel duos pedes habéntem mitti in ignem ætérnum. Et si óculus tuus scandalízat te, érue eum, et prójice abs te : bonum tibi est cum uno óculo in vitam intráre, quam duos óculos habéntem mitti in gehénnam ignis. Vidéte ne contemnátis unum ex his pusíllis : dico enim vobis, quia Angeli eórum in cælis semper vident faciem Patris mei, qui in cælis est.
Credo.
Offertorium. Apoc. 8, 3 et 4. Stetit Angelus juxta aram templi, habens thuríbulum áureum in manu sua, et data sunt ei incénsa multa : et ascéndit fumus arómatum in conspéctu Dei, allelúja.
Secreta
HÓstias tibi, Dómine, laudis offérimus, supplíciter deprecántes : ut easdem, angélico pro nobis interveniénte suffrágio, et placatus accípias, et ad salútem nostram proveníre concédas. Per Dóminum.
Secreta pro S. Joseph
SAnctíssimæ Genitrícis tuæ sponsi patrocínio suffúlti, rogámus, Dómine, cleméntiam tuam : ut corda nostra fácias terréna cuncta despícere, ac te verum Deum perfécta caritáte dilígere : Qui vivis.
.
Præfatio de S. Joseph.
PEr ómnia saécula sæculórum.
R). Amen.
V). Dóminus vobíscum.
R). Et cum spíritu tuo.
V). Sursum corda.
R). Habémus ad Dóminum.
V). Grátias agámus Dómino Deo nostro.
R). Dignum et justum est.
VEre dignum et justum est, æquum et salutáre, nos tibi semper, et ubíque grátias ágere : Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus : Et te in Festivitáte beáti Joseph débitis magnificáre præcóniis, benedícere et prædicáre. Qui et vir justus, a te Deíparæ Vírgini Sponsum est datus : et fidélis servus ac prudens, super Famíliam tuam est constitútus : ut Unigénitum tuum, Sancti Spíritus obumbratióne concéptum, patérna vice custodíret, Jesum Christum Dóminum nostrum. Per quem majestátem tuam láudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Cæli cælorúmque Virtútes, ac beáta Séraphim, sócia exsultatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces, ut admítti júbeas, deprecámur, súpplici confessióne dicéntes :
Sanctus, Sanctus, Sanctus, Dóminus Deus Sábaoth. Pleni sunt cæli et terra glória tua. Hosánna in excélsis.
Benedíctus qui venit in nómine Dómini. Hosánna in excélsis.
Communio. Dan. 3, 58. Benedícite, omnes Angeli Dómini, Dóminum : hymnum dícite, et superexáltate eum in saécula, allelúja.
Postcommunio
BEáti Archángeli tui Michaélis intercessióne suffúlti : súpplices te, Dómine, deprecámur; ut, quod ore proséquimur, contingámus et mente. Per Dóminum.
Postcommunio pro S. Joseph
DIvíni múneris fonte refécti, quaésumus, Dómine Deus noster : ut, sicut nos facis beáti Joseph protectióne gaudére; ita, ejus méritis et intercessióne cæléstis glóriæ fácias esse partícipes. Per Dóminum.
¶ Pro votiva de S. Michaële, Tempore Paschali, Messa dicitur ut supra.
Extra Tempus Paschale, ut in ejus Dedicatione, die 29 Septembris.
5 maggio 2025 San Pio quinto
Ad conteréndos Ecclésiæ tuae hostes et ad divínum cultum
reparándum, beátum Pium Pontíficem máximum elígere dignátus es.
5 Maggio terzo delle None
Lunedì
San Pio quinto Papa e Confessore
Doppio. Paramenti bianchi. Messa «Si díligis me».
Die 5 Maji
SANCTI PII V
PAPÆ ET CONF.
Duplex
Introitus Joann. 21, 15-17
SI díligis me, Simon Petre, pasce agnos meos, pasce oves meas allelúja, allelúja. Ps. 29, 1. Exaltábo te, Dómine, quóniam suscepísti me, nec delectásti inimícos meos super me. V). Glória Patri. Si díligis.
Oratio
DEus, qui, ad conteréndos Ecclésiæ tuæ hostes et ad divínum cultum reparándum, beátum Pium Pontíficem Máximum elígere dignátus es : fac nos ipsíus deféndi præsídiis et ita tuis inhærére obséquiis; ut, ómnium hóstium superátis insídiis, perpétua pace lætémur. Per Dóminum.
Léctio Isaíæ Prophétæ
I Petr. 5, 1-4 et 10-11
CAríssimi : Senióres, qui in vobis sunt, óbsecro consénior et testis Christi passiónum, qui et ejus, quæ in futúro revelánda est, glóriæ communicátor : páscite qui in vobis est gregem Dei, providéntes non coácte, sed spontánee secúndum Deum, neque turpis lucri grátia, sed voluntárie; neque ut dominántes in cleris, sed forma facti gregis ex ánimo. Et, cum appáruerit princeps pastórum, percipiétis immarcescíbilem glóriæ corónam. Deus autem omnis grátiæ, qui vocávit nos in ætérnam suam glóriam in Christo Jesu, módicum passos ipse perfíciet, confirmábit solidabítque. Ipsi glória et impérium in saécula sæculórum. Amen.
Allelúja, allelúja. V). Matth. 16, 18. Tu es Petrus, et super hanc petram ædificábo Ecclésiam meam. Allelúja. V). Ps. 44, 17-18. Constítues eos príncipes super omnem terram : mémores erunt nóminis tui, Dómine. Allelúja.
+ Sequéntia sancti Evangélii secúndum
Matthaéum Matth. 16, 13-19
IN illo tempóre : Venit Jesus in partes Cæsaréæ Philíppi, et interrogábat discípulos suos, dicens : Quem dicunt hómines esse Fílium hóminis? At illi dixérunt : Alii Joánnem Baptístam, alii autem Elíam, alii vero Jeremíam aut unum ex prophétis. Dicit illis Jesus : Vos autem quem me esse dícitis? Respóndens Simon Petrus, dixit : Tu es Christus, Fílius Dei vivi. Respóndens autem Jesus, dixit ei : Beátus es, Simon Bar Jona : quia caro et sanguis non revelávit tibi, sed Pater meus, qui in cælis est. Et ego dico tibi, quia tu es Petrus, et super hanc petram ædificábo Ecclésiam meam, et portæ ínferi non prævalébunt advérsus eam. Et tibi dabo claves regni cælórum. Et quodcúmque ligáveris super terram, erit ligátum et in cælis : et quodcúmque sólveris super terram, erit solútum et in cælis.
Offertorium. Jerem. 1, 9-10. Ecce, dedi verba mea in ore tuo : ecce, constítui te super gentes et super regna, ut evéllas et déstruas, et ædífices et plantes allelúja.
Secreta
OBlátis munéribus, quaésumus, Dómine, Ecclésiam tuam benígnus illúmina : ut, et gregis tui profíciat ubique succéssus, et grati fiant nómini tuo, te gubernánte, pastóres. Per Dóminum.
Præfatio Paschalis.
PEr ómnia saécula sæculórum.
R). Amen.
V). Dóminus vobíscum.
R). Et cum spíritu tuo.
V). Sursum corda.
R). Habémus ad Dóminum.
V). Grátias agámus Dómino Deo nostro.
R). Dignum et justum est.
VEre dignum et justum est, æquum et salutáre : Te quidem Dómine omni témpore, sed in hoc potíssimum gloriósius prædicáre, cum Pascha nostrum immolátus est Christus. Ipse enim verus est Agnus, qui ábstulit peccáta mundi. Qui mortem nostram moriéndo destrúxit, et vitam resurgéndo reparávit. Et ídeo, cum Angelis et Archángelis, cum Thronis et Dominatiónibus, cumque omni milítia cæléstis exércitus, hymnum glóriæ tuæ cánimus, sine fine dicéntes :
Sanctus, Sanctus, Sanctus, Dóminus Deus Sábaoth. Pleni sunt cæli et terra glória tua. Hosánna in excélsis.
Benedíctus qui venit in nómine Dómini. Hosánna in excélsis.
Communio. Matth. 16, 18. Tu es Petrus, et super hanc petram ædificábo Ecclésiam meam allelúja.
Postcommunio
REfectióne sancta enutrítam gubérna, quaésumus, Dómine, tuam placátus Ecclésiam : ut, poténti moderatióne dirécta, et increménta libertátis accípiat et in religiónis integritáte persístat. Per Dóminum.
Moroni, Novendiali esequie del defonto Pontefice
5. Novendiali esequie del defonto Pontefice, che si celebrano nella basilica vaticana, per nove giorni continui, dal sagro Collegio, e da tutti quelli, che hanno posto nelle Cappelle Papali, cioè nella Cappella del coro, mentre anticamente aveano luogo in quella della Pietà.
Anticamente sembra, che le esequie al Pontefice morto si facessero per un sol giorno. Bonifacio III, nell’anno 607, ordinò che non si trattasse dell’elezione del Papa, se prima non fossero passati tre giorni dopo la morte dell’antecessore; ma osserva il Mabillon, Comment. in Ord. Rom. tom. II, che ciò era già in uso gran tempo innanzi, senza veruna legge, e sebbene di frequente rilevasi, che i sagri elettori in detti tre giorni erano applicati in preci e digiuni, di rado si fa menzione dell’esequie de’ Pontefici celebrate con solenne pompa, come avverte il Cenni, Concil. lateran. Steph. III, praef. p. XXI. Abbiamo però dal Novaes, nella Vita di Urbano III, che essendo questi morto, ai 19 ottobre 1187, in Ferrara, i ferraresi gli fecero esequie per sette giorni con magnificenza singolare, e con grande pompa di lumi. Ma Gregorio X nelle leggi, che formò sull’ elezione dei Pontefici, nel concilio generale XIV, celebrato in Lione, nel 1274, stabilì, che morto il Pontefice, i Cardinali aspettino per soli dieci giorni gli assenti, dopo i quali avendogli per nove giorni celebrate le esequie nella città ov’esso colla curia risiedeva, si racchiudano in conclave, ed in altre che in tutte le città, e principali luoghi dello stato Pontificio, intesa la morte del Papa, gli si celebrino esequie solenni. Quindi la celebrazione dell’esequie novendiali fu confermata da Pio IV colla bolla In eligendis, e da Gregorio XV, colla bolla Decet Romanum Pontificem, il quale ancora dispose, che nelle esequie del defonto Pontefice non si spendano più di dieci mila ducati, non comprese le regalie solite darsi al popolo romano, come si legge nell’altra sua bolla Quae etiam.
Adunque le novendiali esequie ai defonti Pontefici si celebrano nella cappella del coro della basilica di s. Pietro, per nove giorni consecutivi, purchè in essi non cadessero le festività di Natale, di Pasqua, di Penteсоste od altra delle più solenni, nel qual caso come prescrissero i nominati Pio IV, e Gregorio XV, si debbono tralasciare in quel dì senza rimetterle ad altro giorno, ed il valore della cera, che suol distribuirsi in questa mattina in cui si fanno le esequie, si deve dare ai poveri. Infatti, per non addurre altri esempii, per le esequie novendiali di Benedetto XIV, nel 1758, cadendo il nono giorno di esse nella festa di Pentecoste, nel sabbato precedente si terminarono, e nella domenica i Cardinali, tralasciata la messa esequiale, si radunarono al solito nella sagrestia di san Pietro, per tenervi la decima, ed ultima congregazione.
La basilica vaticana nei novendiali non si para di drappi neri, meno l’architrave della porta maggiore esterna, e quello di quella dell’atrio, o portico, in cui si appende un fregio nero con frangia d’oro, e sopra la detta dell’atrio vaticano s’innalza lo stemma del defonto Pontefice. In mezzo alla cappella del coro de’ canonici di s. Pietro, s’erge un magnifico tumulo, il quale vi resta sino al sesto giorno delle esequie, poichè nel settimo, come diremo, è stato eretto il grande e sontuoso catafalco in mezzo alla basilica. Il tumulo è contornato dalle guardie nobili in gala, col velo а tracolla, e sullo squadrone che tengono rovescio, il tutto in segno di lutto, e da venti torcie di cera bianca, sei delle quali stanno fuori della cappella, ardendo altrettanti fiaccolotti sull’altare, mentre della medesima cera bianca sono quelli degli altri altari principali, i due che ardono innanzi la statua di s. Pietro, e quelli, che circondano il Pontificio cadavere trasportato dalla Sistina nella basilica, il quarto giorno dopo la morte del Papa, ed esposto ne’ primi tre giorni de’ novendiali, nella cappella del ss. Sagramento, ove il popolo va a biaciargli per l’ultima volta il piede, e nella mattina delle esequie, come meglio si dirà, riceve una dispensa di candele.
I Cardinali si recano a queste esequie, invitati dai cursori apostolici per ischedula stampata, che dispensano per ordine del prefetto de’ cerimonieri Pontificii, di giorno in giorno, e a nome del Cardinal decano, con due carrozze, con ombrello, e cuscino paonazzo, vestiti in sottana, fascia, rocchetto, e mozzetta di egual colore, non usando la mantelletta in segno di giurisdizione, ed in sagrestia assumono le cappe paonazze; cioè quei creati dal defonto, di saietta, e gli altri, di seta, e quindi ognuno a proprio comodo per la via segreta si reca nella suddetta cappella del coro, cioè i vescovi suburbicarii a cornu evangelii negli stalli canonicali, e dopo di loro i preti, continuando questi ad occupare l’estremità di quelli a cornu epistolæ, essendo occupati i primi stalli di questa parte dai Cardinali diaconi; ed i caudatari in croccia, prendono posto avanti di loro, nell’ultimo banco, nè mai sciolgono le cappe ai Cardinali padroni che stanno negli stalli, perchè ivi formerebbono imbarazzo. I patriarchi gli arcivescovi, i vescovi assistenti al soglio, i quattro prelati di fiocchetti, cioè governatore di Roma, uditore della camera, tesoriere, e maggiordomo, e i vescovi non assistenti al soglio, non che tutti i prelati che hanno luogo in cappella, come i protonotari apostolici, chierici di camera, votanti di segnatura, gli abbreviatori ec., tutti intervengono con cappe paonazze, ma con abiti di saia, e calze nere, ch’è l’abito cui devono portare in sede vacante, meno i vescovi orientali, che restano come il solito, e il maggiordomo, e il maestro di camera, che sino a quando il cadavere del Papa non è tumulato, vestono di paonazzo, considerandosi in attualità di servigio. Gli uditori di Rota, e gli avvocati concistoriali però assumono in queste funzioni il mantellone o cappa paonazza col cappuccio rivoltato; ma il resto deve essere tutto nero, ed il rocchetto de’ primi è come quello di tutti i vescovi e prelati, cioè liscio senza merletti. Tutta questa prelatura, il maestro del sagro pаlazzo, i generali, e procuratori generali degli Ordini religiosi, procuratori di collegio, e tutti gli altri, di saietta, e gli altri, di seta, e che hanno posto in cappella, prendono quello degli stalli de’ benefiziati vaticani. A queste esequie novendiali ha luogo pure il chierico del sagro Collegio, cioè l’annuale, come abbiamo dai registri concistoriali, i quali gli prescrivono l’abito de’ bussolanti, ma col cappuccio un poco ritorto. Tutti poi nell’entrare in cappella non solo genuflettono all’altare, ma anche ad ambedue le parti ove sono i Cardinali, perchè può il Papa stare tra essi, sebbene ad ognuno incognito.
Nel primo giorno de’ novendiali, quarto della morte del Pontefice, il cui cadavere, nella mattina del giorno precedente, fu, come dicemmo, trasportato in s. Pietro, canta messa il Cardinal decano, ne’ seguenti gli altri Cardinali vescovi suburbicarii, e ne’ tre ultimi giorni si canta dai Cardinali preti. Il Cardinale, a cui tocca celebrare la messa, si reca in cappa paonazza al suo stallo, e quando si sono adunati la maggior parte de’ colleghi, un cerimoniere accompagnando il diacono, suddiacono, e prete assistente delle Cappelle Pontificie, già parati, l’invita alla celebrazione della messa, per recarsi il Cardinal co’ detti ministri all’altare seguito dal caudatario, ove levatasi la cappa, si pone in capo la berretta rossa, riceve dal suo maestro di camera l’acqua alle mani, intanto che il caudatario prende sulla croccia la cotta, e il velo bianco per sorreggere la mitra. Indi il Cardinale si assume l’amitto, il camice, il cordone, il manipolo, la croce pettorale, che si è levata alla lavanda delle mani, la stola, la tonicella, la dalmatica, la pianeta, la mitra di damasco bianco, i guanti, e l’anello Cardinalizio, paramenti tutti di color nero, come lo è il paliotto, e lo sono quelli de’ ministri assistenti delle cappelle, i quali cogli altri addetti alle medesime,
cerimonieri, chierici, ceroferarii, ес., genuflettono sempre da ambo le parti al sagro Collegio.
La messa viene cantata come quella de’ morti, dai cantori Pontificii, tutta in canto piano: fatta la confessione, il celebrante sale all’altare, e baciatolo, va al faldistorio per leggere l’introito. Terminata l’epistola, segue il graduale, e il tratto, che si devono dire andanti, e la sequenza Dies irae, ec., mentre i cerimonieri, aiutati dai cappellani comuni, accoliti-ceroferari, distribuiscono la cera bianca, consegnando ai caudatari la torcia, che dovranno accendere, e tenere pe’ rispettivi Cardinali padroni, che loro la rilasciano, oltre la candela, la quale appartiene agli stessi caudatari. Egual torcia si dispensa a’ patriarchi, e prelati di fiocchetti, mentre a tutti gli altri si dà un candelotto. Queste torcie, e ceri si accendono dai chierici della cappella pel vangelo, pel prefazio, e restano асcesi sino al termine della comunione, ed al Libera me Domine, ed assoluzione. Non è a tacersi, che nei novendiali, oltre i ministri della santa Sede, palatini, camerali, e altri, a cui si dà copiosa distribuzione di cera, secondo le note, che ha il camerlengo, la si fa ancora ad ogni famiglia di sala dei Cardinali, cioè tre libre per cadaun giorno, in tutto ventisette libre, le quali si danno anco se il Cardinale dimorante in Roma non fosse intervenuto ai novendiali, o se forastiere fossevi giunto l’ultimo giorno di essi; ma il caudatario percepisce la torcia, e la candela soltanto quando il suo Cardinale interviene alla Cappella, ed altrettanto si dica de’ prelati, ed altri, che hanno luogo in essa.
Proseguendo colle solite rubriche la messa, il Communio si canta dai cantori, sinchè il celebrante ha purificato il calice, e lavatesi le mani, lo abbia detto al suo luogo. Il Libera me Domine, si dice, dopо che il Cardinal celebrante, deposta la pianeta, e preso il piviale, sederà nel faldistorio: quindi va a fare le assoluzioni intorno al tumulo, dopo le quali si ritira in sagrestia, ove poi si recano i Cardinali per tenervi la seconda congregazione generale; ed in tal forma si cantano le altre cinque messe de’ novendiali, mentre nelle tre ultime, come andiamo a descrivere, hanno luogo le solenni assoluzioni ec. Nel terzo giorno però de’ novendiali, verso sera, si fa dai Cardinali creati dal defonto Pontefice, la suddescritta tumulazione del suo cadavere. Sepolto poi che sia il cadavere, le guardie nobili, che prestano servigio al sagro Collegio, assumono la montura giornaliera, e solo negli ultimi tre giorni de’ novendiali riprendono l’uniforme di gala, conservando però sempre il corruccio. Questo non si prende dai cursori e mazzieri Pontificii, ma nel tempo delle esequie essi portano le mazze di argento rivoltate.
Finalmente nel settimo giorno dei novendiali, dopo la consueta messa, incominciano le cinque Pontificali assoluzioni prescritte dagli Ordini romani, che si fanno intorno al gran catafalco, o mausoleo, pel quale non si devono spendere più di due mila scudi, compresi i cinquanta che per tale occasione vanno al capitolo di s. Pietro, secondo la riforma delle spese, che debbono farsi nel conclave, e nel tempo della sede vacante ordinata da Alessandro VIII, in vigore del suo decreto diretto al Cardinal Paluzzo Altieri, camerlengo di s. Chiesa, che si legge nel Camarda, De elect. Pont., verso il fine. Questo catafalco s’innalza nella nave di mezzo della basilica vaticana, ed è ornato di figure, di emblemi, d’iscrizioni, e di pitture a guazzo a forma di bassorilievo, il tutto allusivo a celebrare le azioni del Pontificato, e le virtù più cospicue del defonto Pontefice col suo ritratto, e stemma, oltre quello della santa romana Chiesa. Tal macchina sontuosa e grave, che poco diversifica nella forma una dall’altra, poggia sopra proporzionata base, circondata da un ordine di scalini, a pie’ dei quali nelle quattro estremità laterali, in vicinanza di altrettanti grandiosi candelabri, con candele di cera bianca accese, si collocano quattro tappeti con quattro sgabelli pei Cardinali, che in uno al celebrante negli ultimi tre giorni de’ novendiali devono ivi fare le cinque solenni assoluzioni, mentre il piccolo tappeto, e lo sgabello pel celebrante è situato innanzi la cappella del coro, ove pure in detti giorni si canta la messa, coll’assistenza del sagro Collegio, e di quelli, che intervengono alle Cappelle. Il catafalco è contornato dalle guardie nobili e dai granatieri, mentre le prime, in uno agli svizzeri, custodiscono la cappella del coro. In questi stessi ultimi tre giorni, nella cancellata della cappella del ss. Sagramento, o in altro luogo, i segretarii di camera, con altri officiali, dispensano al popolo candele di cera bianca del taglio di due oncie.
Sono adunque maggiormente solenni questi tre giorni ultimi delle esequie, ne’ quali, come dicemmo, si canta la messa dai Cardinali preti, nello stesso modo de’ precedenti, perchè altri quattro Cardinali dopo la messa fanno le assoluzioni, incominciando il turno dai vescovi suburbicarii, e proseguendo quelli dell’ordine dei preti. Terminato che sia il santo sagrifizio, ed assunto dal celebrante il piviale, i quattro Cardinali suburbicarii, invitati da un cerimoniere, depongono le cappe, e sul medesimo altare della cappella del coro, prendono l’amitto, la piccola cotta, il cordone o catena d’oro colla croce, la stola, il piviale nero, la mitra di damasco bianco e il formale colle pigne di perle, e i loro caudatari la cotta, e il velo bianco o bimba, mentre la torcia, che si dà per questa funzione, deve essere sostenuta accesa dai rispettivi maеstri di camera in cotta, o dal gentiluomo sacerdote de’ cinque Cardinali, che ad essi la rilasciano. Vestiti i cinque Cardinali, nel modo sopraddetto, partono dalla Cappella, salutando il sagro Collegio, preceduti dalla pontificia croce sostenuta dal suddiacono assistente e custodita dai virga rubea, o maestri ostiarii, e da due accoliti con candellieri, e candele accese di cera bianca, mentre un altro porta la navicella, e il turibolo, essendo il celebrante in mezzo ai ministri assistenti, cioè diacono, e prete assistente. Il celebrante si ferma fuori della Cappella, dirimpetto all’altare, e siede al suo sgabello, incontro alla croce, mentre gli altri Cardinali prendono luogo secondo l’anzianità ai quattro angoli del catafalco; il più degno alla destra del celebrante, e gli altri a proporzione, sul ripiano della gradinata. Anticamente, dice l’Adami, Osservazioni per regolare il coro de’ cantori Pontificii, pag. 148, un cantore recavasi a’ quattro angoli del catafalco per assistere i Cardinali, mentre il rimanente del coro prende luogo alla destra del catafalco. Terminato dal celebrante il Non intres, ec., il coro risponde Amen; e postisi i quattro Cardinali a sedere, coperti di mitra, si dà principio al primo responsorio, Subvenite, etc., in canto fermo, il quale si dice andante, ed all’ultimo Kyrie il meno anziano de’ quattro porporati pone l’incenso nel turibolo, ed in piedi intuona il Pater noster, a cui risponde il cantore assistente, non solo al Pater noster, ma anche agli altri versetti, terminando coll’orazione, Deus, cui omnia vivunt, e il cantore risponde Ameп, ponendosi i quattro Cardinali di nuovo a sedere coperti di mitra. Dopo l’intonazione del Pater noster, i Cardinali, che stanno in Cappella, si alzano in piedi, e i loro caudatari tengono le torcie accese, per tutto il tempo delle cinque assoluzioni, mentre il Cardinale, che l’ha intonato, va intorno al tumulo incensando e benedicendo coll’acqua santa, e terminate le assoluzioni, dice Et ne nos inducas in tentationem, a cui il cantore, ovvero i cantori, che lo seguono, essendo questo l’ordine d’oggidì, rispondono Amen, e cantano immediatamente il Libera me, Domine, ec., e Requiem aeternam. Ciò, che si è praticato dal Cardinal meno anziano, dai cantori e dai Cardinali dimoranti in coro, si fa ogni volta che eseguisce l’assoluzione un altro porporato, inclusive al celebrante, che è l’ultimo a far l’assoluzione. Il secondo responsorio è Qui Lazarum resuscitasti, e l’ultimo è il Libera me, Domine, ec. precritte dal ceremoniale de’ vescovi nell’esequie de’ Sommi Pontefici, lib. 11, cap. 11, num. 13 seg., dopo le quali i Cardinali, che le hanno fatte, ritornano all’altare per ispogliarsi delle sagre vesti, e riprendere le cappe, colle quali intervengono alle consuete congregazioni generali, nella camera capitolare della basilica, levandosi i caudatari, e i maestri di camera, o gentiluomini, le cotte. Nei due ultimi giorni delle esequie novendiali, tanto nella messa, come pelle solenni assoluzioni, si fa altrettanto di quanto si descrisse; solo è da avvertirsi, che nell’ultimo giorno, appena terminata la messa, ha luogo in Cappella la recita dell’orazione funebre in latino, in lode del Papa defonto, sul pulpito, dalla parte del vangelo, presso i gradini dell’altare, che suol essere pronunziata da un prelato in cappa e berretta, prescelto dal sagro Collegio nella prima congregazione generale. Dopро l’orazione si fanno le assoluzioni, colle quali terminano i novendiali.
Cfr. G. Moroni, Dizionario di erudizione storico-ecclesiastica da s. Pietro sino ai nostri giorni specialmente intorno ai principali santi … , VIII, in Venezia, dalla Tipografia Emiliana, 1841, pp. 189-194, voce Cappelle pontificie.
Papa Francesco Requiescat in pace
Papa Francesco è morto, Una Voce Internazionale – che rappresenta i laici cattolici legati alla Messa tradizionale in tutto il mondo – invita tutti i cattolici a pregare per la sua anima, come abbiamo pregato per lui in vita.
Preghiamo pure per i Cardinali elettori e preghiamo per il successore di papa Francesco, affinché possa guidare con saggezza la Chiesa e vedere il contributo che la Messa tradizionale continua a dare alla evangelizzazione delle nostre società.
Invitiamo tutti i nostri sostenitori ad assistere alle Messe in suffragio di papa Francesco e pro eligendo Summo Pontifice, e a fare propria l’Orazione di quest’ultima Messa:
Súpplici, Dómine, humilitáte depóscimus: ut sacrosánctæ Románæ Ecclésiæ concédat Pontíficem illum tua imménsa píetas; qui et pio in nos stúdio semper tibi plácitus, et tuo pópulo pro salúbri regímine sit assídue ad glóriam tui nóminis reveréndus. Per Christum Dóminum nostrum.
Cfr. fiuv.org
Una prece
Deus, qui inter summos Sacerdótes fámulum tuum Francíscum ineffábili tua dispositióne connumerári voluísti : præsta, quaésumus; ut, qui unigéniti Fílii tui vices in terris gerébat, sanctórum tuórum Pontíficum consórtio perpétuo aggregétur.
20 aprile 2025 S. Pasqua
Deus, qui hodiérna die per Unigénitum tuum æternitátis nobis áditum, devícta morte, reserásti : vota nostra, quæ præveniéndo aspíras, étiam adjuvándo proséquere.
20 Aprile dodicesimo delle Calende di Maggio
Domenica di Risurrezione
Doppio di prima classe con Ottava privilegiata di I Ordine. Paramenti bianchi. Messa «Resurréxi».
Stazione a S. Maria Maggiore.
DOMINICA RESURRECTIONIS
Duplex I classis cum Octava privilegiata I Ordinis
Statio ad S. Mariam majorem
Introitus Ps. 138, 18 et 5-6
REsurréxi, et adhuc tecum sum, allelúja : posuísti super me manum tuam, allelúja : mirábilis facta est sciéntia tua, allelúja, allelúja. Ps. ibid., 1-2. Dómine, probásti me et cognovísti me : tu cognovísti sessiónem meam et resurrectiónem meam. V). Glória Patri. Resurréxi.
Oratio
DEus, qui hodiérna die per Unigénitum tuum æternitátis nobis áditum, devícta morte, reserásti : vota nostra, quæ præveniéndo aspíras, étiam adjuvándo proséquere. Per eúndem Dóminum.
Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli
ad Corínthios I Cor. 5, 7-8
FRatres : Expurgáte vetus ferméntum, ut sitis nova conspérsio, sicut estis ázymi. Etenim Pascha nostrum immolátus est Christus. Itaque epulémur : non in ferménto véteri, neque in ferménto malítiæ et nequitiæ : sed in ázymis sinceritátis et veritátis.
Graduale. Ps. 117, 24 et 1. Hæc dies, quam fecit Dóminus : exsultémus et lætémur in ea. V). Confitémini Dómino, quóniam bonus : quóniam in saéculum misericórdia ejus.
Allelúja, allelúja. V). I Cor. 5, 7. Pascha nostrum immolátus est Christus.
Sequentia
VÍctimæ pascháli laudes ímmolent Christiáni.
Agnus redémit oves : Christus ínnocens Patri reconciliávit peccatóres.
Mors et vita duéllo conflixére mirándo : dux vitæ mórtuus regnat vivus.
Dic nobis, María, quid vidísti in via?
Sepúlcrum Christi vivéntis : et glóriam vidi resurgéntis.
Angélicos testes, sudárium et vestes.
Surréxit Christus, spes mea : præcédet vos in Galilaéam.
Scimus Christum surrexísse a mórtuis vere : tu nobis, victor Rex, miserére. Amen. Allelúja.
¶ Sequentia dicitur usque ad Sabbatum in Albis inclusive.
+ Sequéntia sancti Evangélii secúndum
Marcum Marc. 16, 1-7
IN illo témpore : María Magdaléne et María Jacóbi et Salóme emérunt arómata, ut veniéntes úngerent Jesum. Et valde mane una sabbatórum, veniunt ad monuméntum, orto jam sole. Et dicébant ad ínvicem : Quis revólvet nobis lápidem ab óstio monuménti? Et respiciéntes vidérunt revolútum lápidem. Erat quippe magnus valde. Et introëúntes in monuméntum vidérunt júvenem sedéntem in dextris, coopértum stola cándida, et obstupuérunt. Qui dicit illis : Nolíte expavéscere : Jesum quaéritis Nazarénum, crucifíxum : surréxit, non est hic, ecce locus, ubi posuérunt eum. Sed ite, dícite discípulis ejus et Petro, quia præcédit vos in Galilaéam : ibi eum vidébitis, sicut dixit vobis.
Credo.
Offertorium. Ps. 75, 9-10. Terra trémuit, et quiévit, dum resúrgeret in judício Deus, allelúja.
Secreta
SÚscipe, quaésumus, Dómine, preces pópuli tui cum oblatiónibus hostiárum : ut, paschálibus initiáta mystériis, ad æternitátis nobis medélam, te operánte, profíciant. Per Dóminum.
¶ Præfatio Paschalis Te quidem, Dómine, omni témpore, sed in hac potíssimum die.
Infra Actionem Communicántes et Hanc ígitur oblatiónem propria.
Et sic dicitur usque ad Sabbatum in Albis inclusive.
PEr ómnia saécula sæculórum.
R). Amen.
V). Dóminus vobíscum.
R). Et cum spíritu tuo.
V). Sursum corda.
R). Habémus ad Dóminum.
V). Grátias agámus Dómino Deo nostro.
R). Dignum et justum est.
VEre dignum et justum est, æquum et salutáre : Te quidem Dómine omni témpore, sed in hac potíssimum die gloriósius prædicáre, cum Pascha nostrum immolátus est Christus. Ipse enim verus est Agnus, qui ábstulit peccáta mundi. Qui mortem nostram moriéndo destrúxit, et vitam resurgéndo reparávit. Et ídeo, cum Angelis et Archángelis, cum Thronis et Dominatiónibus, cumque omni milítia cæléstis exércitus, hymnum glóriæ tuæ cánimus, sine fine dicéntes :
Sanctus, Sanctus, Sanctus, Dóminus Deus Sábaoth. Pleni sunt cæli et terra glória tua. Hosánna in excélsis.
Benedíctus qui venit in nómine Dómini. Hosánna in excélsis.
Communio. I Cor. 5, 7-8. Pascha nostrum immolátus est Christus, allelúja : ítaque epulémur in ázymis sinceritátis et veritátis, allelúja, allelúja, allelúja.
Postcommunio
SPíritum nobis, Dómine, tuæ caritátis infúnde : ut, quos sacraméntis paschálibus satiásti, tua fácias pietáte concórdes. Per Dóminum … in unitáte ejúsdem.
¶ Post Dóminus vobíscum dicitur : Ite, missa est, allelúja, allelúja.
R). Deo grátias, allelúja, allelúja.
Et sic dicitur usque ad Sabbatum in Albis inclusive, juxta Rubricas.
25 marzo 2025 Annunciazione
Et ingréssus Angelus ad eam, dixit: Ave, grátia plena;
Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus.
25 Marzo ottavo delle Calende di Aprile
Martedì dopo la Domenica Terza di Quaresima.
Annunciazione della Beata Vergine Maria
Doppio di prima classe. Paramenti bianchi. Messa «Vultum».
Stazione a S. Nicola in Carcere.
Die 25 Martii
IN ANNUNTIATIONE
BEATÆ MARIÆ VIRGINIS
Duplex I classis
¶ Hodie in Choro post Tertiam dicitur Missa conventualis de Festo, et extra Chorum post Nonam legitur Missa de Feria; de qua tamen prohibentur Missæ privatæ.
Introitus Ps. 44, 13, 15 et 16
VUltum tuum deprecabúntur omnes dívites plebis : adducántur Regi Vírgines post eam : próximæ ejus adducántur tibi in lætítia et exsultatióne. Ps. ib., 2. Eructávit cor meum verbum bonum : dico ego ópera mea Regi. V). Glória Patri. Vultum.
Oratio
DEus, qui de beátæ Maríæ Vírginis útero Verbum tuum, Angelo nuntiánte, carnem suscípere voluísti : præsta supplícibus tuis; ut, qui vere eam Genitrícem Dei crédimus, ejus apud te intercessiónibus adjuvémur. Per eúndem Dóminum.
Et, in Quadragesima, fit Commemoratio Feriæ in Missis non conventualibus, juxta Rubricas.
Oratio
EXáudi nos, omnípotens et miséricors Deus : et continéntiæ salutáris propítius nobis dona concéde. Per Dóminum..
Léctio Isaíæ Prophétæ
Is. 60, 1-6
IN illo tempóre : Locútus est Dóminus ad Achaz, dicens : Pete tibi signum a Dómino, Deo tuo, in profúndum inférni, sive in excélsum supra. Et dixit Achaz : Non petam ei non tentábo Dóminum. Et dixit : Audíte ergo, domus David : Numquid parum vobis est, moléstos esse homínibus, quia molésti estis et Deo meo? Propter hoc dabit Dóminus ipse vobis signum. Ecce, Virgo concípiet et páriet fílium, et vocábitur nomen ejus Emmánuel. Butýrum et mel cómedet, ut sciat reprobáre malum et elígere bonum.
Graduale. Ps. 44, 3 et 5. Diffúsa est grátia in lábiis tuis : proptérea benedíxit te Deus in ætérnum. V). Propter veritátem et mansuetúdinem et justítiam : et dedúcet te mirabíliter déxtera tua.
Tractus. Ibid., 11 et 12. Audi, fília, et vide, et inclína aurem tuam : quia concupívit Rex speciem tuam. V). Ibid., 13 et 10. Vultum tuum deprecabúntur omnes dívites plebis : fíliæ regum in honóre tuo. V). Ibid., 15-16. Adducántur Regi Vírgines post eam : próximæ ejus afferéntur tibi. V). Adducántur in lætítia et exsultatióne : adducántur in templum Regis.
+ Sequéntia sancti Evangélii secúndum
Lucam Luc. 1, 26-38
IN illo tempóre : Missus est Angelus Gábriel a Deo in civitátem Galilaéæ, cui nomen Názareth, ad Vírginem desponsátam viro, cui nomen erat Joseph, de domo David. et nomen Vírginis María. Et ingréssus Angelus ad eam, dixit : Ave, grátia plena; Dóminus tecum : benedícta tu in muliéribus. Quæ cum audísset, turbáta est in sermóne ejus : et cogitábat, qualis esset ista salutátio. Et ait Angelus ei : Ne tímeas, María, invenísti enim grátiam apud Deum : ecce, concípies in útero et páries fílium, et vocábis nomen ejus Jesum. Hic erit magnus, et Fílius Altíssimi vocábitur, et dabit illi Dóminus Deus sedem David, patris ejus : et regnábit in domo Jacob in ætérnum, et regni ejus non erit finis. Dixit autem María ad Angelum : Quómodo fiet istud, quóniam virum non cognósco? Et respóndens Angelus, dixit ei : Spíritus Sanctus supervéniet in te, et virtus Altíssimi obumbrábit tibi. Ideóque et quod nascétur ex te Sanctum, vocábitur Fílius Dei. Et ecce, Elísabeth, cognáta tua, et ipsa concépit fílium in senectúte sua : et hic mensis sextus est illi, quæ vocátur stérilis : quia non erit impossíbile apud Deum omne verbum. Dixit autem María : Ecce ancílla Dómini, fiat mihi secúndum verbum tuum.
Credo.
Offertorium. Luc. l, 28 et 42. Ave, Maria, grátia plena; Dóminus tecum : benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui.
Secreta
IN méntibus nostris, quaésumus, Dómine, veræ fídei sacraménta confírma : ut, qui concéptum de Vírgine Deum verum et hóminem confitémur; per ejus salutíferæ resurrectiónis poténtiam, ad ætérnam mereámur perveníre lætítiam. Per eúndem Dóminum.
Et, in Quadragesima, fit Commemoratio Feriæ, ut supra.
Secreta
PEr hæc véniat, quaésumus, Dómine, sacraménta nostræ redemptiónis efféctus : qui nos et ab humánis rétrahat semper excéssibus, et ad salutária dona perdúcat. Per Dóminum.
Præfatio de B. Maria Virg. Et te in Annuntiatióne.
PEr ómnia saécula sæculórum.
R). Amen.
V). Dóminus vobíscum.
R). Et cum spíritu tuo.
V). Sursum corda.
R). Habémus ad Dóminum.
V). Grátias agámus Dómino Deo nostro.
R). Dignum et justum est.
VEre dignum et justum est, æquum et salutáre, nos tibi semper, et ubíque grátias ágere : Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus : Et te in Annuntiatióne beátæ Maríæ semper Vírginis collaudáre, benedícere et prædicáre. Quæ et Unigénitum tuum Sancti Spíritus obumbratióne concépit : et virginitátis glória permanénte, lumen ætérnum mundo effúdit, Jesum Christum Dóminum nostrum. Per quem majestátem tuam láudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Cæli, cælorúmque Virtútes, ac beáta Séraphim, sócia exsultatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces, ut admítti júbeas, deprecámur, súpplici confessióne dicéntes :
Sanctus, Sanctus, Sanctus, Dóminus Deus Sábaoth. Pleni sunt cæli et terra glória tua. Hosánna in excélsis.
Benedíctus qui venit in nómine Dómini. Hosánna in excélsis.
Communio. Is. 7, 14. Ecce. Virgo concípiet et páriet fílium : et vocábitur nomen ejus Emmánuel.
Postcommunio
GRatiam tuam, quaésumus, Dómine, méntibus nostris infúnde : ut, qui, Angelo nuntiánte, Christi Fílii tui incarnatiónem cognóvimus; per passiónem ejus et crucem, ad resurrectiónis glóriam perducámur. Per eúndem Dóminum.
Et, in Quadragesima, fit Commemoratio Feriæ, ut supra; et de ea legitur Evangelium in fine, juxta Rubricas.
Postcommunio
SAcris, Dómine, mystériis expiáti : et véniam, quaésumus, consequámur et grátiam. Per Dóminum.
+ Sequéntia sancti Evangélii secúndum
Matthaéum Matth. 18, 15-22
IN illo tempóre : Dixit Jesus discípulis suis : Si peccáverit in te frater tuus, vade, et córripe eum inter te et ipsum solum. Si te audíerit, lucrátus eris fratrem tuum. Si autem te non audíerit, ádhibe tecum adhuc unum vel duos, ut in ore duórum vel trium téstium stet omne verbum. Quod si non audíerit eos : dic ecclésiæ. Si autem ecclésiam non audíerit : sit tibi sicut éthnicus et publicánus. Amen, dico vobis, quæcúmque alligavéritis super terram, erunt ligáta et in cælo : et quæcúmque solvéritis super terram, erunt solúta et in cælo. Iterum dico vobis, quia si duo ex vobis consénserint super terram, de omni re quamcúmque petíerint, fiet illis a Patre meo, qui in cælis est. Ubi enim sunt duo vel tres congregáti in nómine meo, ibi sum in médio eórum. Tunc accédens Petrus ad eum, dixit : Dómine, quóties peccábit in me frater meus, et dimíttam ei? usque sépties? Dicit illi Jesus : Non dico tibi usque sépties, sed usque septuágies sépties.
19 marzo 2025 San Giuseppe
Joseph, fili David, noli timére accípere Maríam cónjugem tuam:
quod enim in ea natum est, de Spíritu Sancto est.
19 Marzo quattordicesimo delle Calende di Aprile
Mercoledì dopo la Domenica Seconda di Quaresima.
San Giuseppe Sposo della Beata Vergine Maria, Confessore
Doppio di prima classe. Paramenti bianchi. Messa «Justus».
Die 19 Martii
S. JOSEPH SPONSI B. M. V.
CONFESSORIS
Duplex I classis
¶ Hodie in Choro post Tertiam dicitur Missa conventualis de Festo, et extra Chorum post Nonam legitur Missa de Feria; de qua tamen prohibentur Missæ privatæ.
Introitus Eccli. 15, 5
JUstus ut palma florébit : sicut cedrus Líbani multiplicábitur : plantátus in domo Dómini : in átriis domus Dei nostri. Ps. ibid., 2. Bonum est confitéri Dómino : et psállere nómini tuo, Altíssime. V). Glória Patri. Justus.
Oratio
SAnctíssimæ Genitrícis tuæ Sponsi, quaésumus, Dómine, méritis adjuvémur : ut, quod possibílitas nostra non óbtinet, ejus nobis intercessióne donétur : Qui vivis.
Et, in Quadragesima, fit Commemoratio Feriæ in Missis non conventualibus, juxta Rubricas.
Oratio
PÓpulum tuum, quaésumus, Dómine, propítius réspice : et, quos ab escis carnálibus praécipis abstinére, a noxiis quoque vítiis cessáre concéde. Per Dóminum.
Léctio libri Sapiéntiæ.
Eccli. 45, 1-6
DIléctus Deo et homínibus, cujus memória in benedictióne est. Símilem illum fecit in glória sanctórum, et magnificávit eum in timóre inimicórum, et in verbis suis monstra placávit. Glorificávit illum in conspéctu regum, et jussit illi coram pópulo suo, et osténdit illi glóriam suam. In fide et lenitáte ipsíus sanctum fecit illum, et elégit eum ex omni carne. Audívit enim eum et vocem ipsíus, et indúxit illum in nubem. Et dedit illi coram præcépta, et legem vitæ et disciplínæ.
Graduale. Ps. 20, 4-5. Dómine, prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis : posuísti in cápite ejus corónam de lápide pretióso. V). Vitam pétiit a te, et tribuísti ei longitúdinem diérum in saéculum saéculi.
Tractus. Ps. 111, 1-3. Beátus vir, qui timet Dóminum : in mandátis ejus cupit nimis. V). Potens in terra erit semen ejus : generátio rectórum benedicétur. V). Glória et divítiæ in domo ejus : et justítia ejus manet in saéculum saéculi.
+ Sequéntia sancti Evangélii secúndum
Matthaéum Matth. 1, 18-21
CUm esset desponsáta mater Jesu María Joseph, ántequam convenírent, invénta est in útero habens de Spíritu Sancto. Joseph autem, vir ejus, cum esset justus et nollet eam tradúcere, vóluit occúlte dimíttere eam. Hæc autem eo cogitánte, ecce, Angelus Dómini appáruit in somnis ei, dicens : Joseph, fili David, noli timére accípere Maríam cónjugem tuam : quod enim in ea natum est, de Spíritu Sancto est. Páriet autem fílium, et vocábis nomen ejus Jesum : ipse enim salvum fáciet pópulum suum a peccátis eórum.
Credo.
Offertorium. Ps. 88, 25. Véritas mea, et misericórdia mea cum ipso : et in nómine meo exaltábitur cornu ejus.
Secreta
DÉbitum tibi, Dómine, nostræ réddimus servitútis, supplíciter exorántes : ut, suffrágiis beáti Joseph, Sponsi Genitrícis Fílii tui Jesu Christi, Dómini nostri, in nobis tua múnera tueáris, ob cujus venerándam festivitátem laudis tibi hóstias immolámus. Per eúndem Dóminum.
Et, in Quadragesima, fit Commemoratio Feriæ, ut supra.
Secreta
HOstias, Dómine, quas tibi offérimus, propítius réspice : et, per hæc sancta commércia, víncula peccatórum nostrórum absólve. Per Dóminum.
Præfatio de S. Joseph
PEr ómnia saécula sæculórum.
R). Amen.
V). Dóminus vobíscum.
R). Et cum spíritu tuo.
V). Sursum corda.
R). Habémus ad Dóminum.
V). Grátias agámus Dómino Deo nostro.
R). Dignum et justum est.
VEre dignum et justum est, æquum et salutáre, nos tibi semper, et ubíque grátias ágere : Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus : Et te in Festivitáte beáti Joseph débitis magnificáre præcóniis, benedícere et prædicáre. Qui et vir justus, a te Deíparæ Vírgini Sponsum est datus : et fidélis servus ac prudens, super Famíliam tuam est constitútus : ut Unigénitum tuum, Sancti Spíritus obumbratióne concéptum, patérna vice custodíret, Jesum Christum Dóminum nostrum. Per quem majestátem tuam láudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Cæli cælorúmque Virtútes, ac beáta Séraphim, sócia exsultatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces, ut admítti júbeas, deprecámur, súpplici confessióne dicéntes :
Sanctus, Sanctus, Sanctus, Dóminus Deus Sábaoth. Pleni sunt cæli et terra glória tua. Hosánna in excélsis.
Benedíctus qui venit in nómine Dómini. Hosánna in excélsis.
Communio. Matth. 1, 20. Joseph, fili David, noli timére accípere Maríam cónjugem tuam : quod enim in ea natum est, de Spíritu Sancto est.
Postcommunio
DEus, qui beátum Gregórium Pontíficem Sanctórum tuórum méritis coæquásti : concéde propítius; ut, qui commemoratiónis ejus festa percólimus, vitæ quoque imitémur exémpla. Per Dóminum.
Et, in Quadragesima, fit Commemoratio Feriæ, ut supra; et de ea legitur Evangelium in fine, juxta Rubricas.
Postcommunio
SUmptis, Dómine, sacraméntis : ad redemptiónis ætérnæ, quaésumus, proficiámus augméntum. Per Dóminum.
+ Sequéntia sancti Evangélii secúndum
Matthaéum Matth. 20, 17-28
IN illo témpore : Ascéndens Jesus Jerosólymam, assúmpsit duódecim discípulos secréto, et ait illis : Ecce, ascéndimus Jerosólymam, et Fílius hóminis tradétur princípibus sacerdótum, et scribis, et condemnábunt eum morte, et tradent eum Géntibus ad illudéndum, et flagellándum, et crucifigéndum, et tértia die resúrget. Tunc accéssit ad eum mater filiórum Zebedaéi cum fíliis suis, adórans et petens áliquid ab eo. Qui dixit ei : Quid vis? Ait illi : Dic, ut sédeant hi duo fílii mei, unus ad déxteram tuam et unus ad sinístram in regno tuo. Respóndens autem Jesus, dixit : Nescítis, quid petátis. Potéstis bíbere cálicem, quem ego bibitúrus sum? Dicunt ei : Póssumus. Ait illis : Cálicem quidem meum bibétis : sedére autem ad déxteram meam vel sinístram, non est meum dare vobis, sed quibus parátum est a Patre meo. Et audiéntes decem, indignáti sunt de duóbus frátribus. Jesus autem vocávit eos ad se, et ait : Scitis, quia príncipes géntium dominántur eórum : et qui majóres sunt, potestátem exércent in eos. Non ita erit inter vos : sed quicúmque volúerit inter vos major fíeri, sit vester miníster : et qui volúerit inter vos primus esse, erit vester servus. Sicut Fílius hóminis non venit ministrári, sed ministráre, et dare ánimam suam, redemptiónem pro multis.